Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

 Shqipëroi: Valdet FETAHU 

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (3)      

Kapitulli i shtatëmbëdhjetë i ligjërimeve të filozofit të madh Indian, OSHO (marr nga libri “Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej”, që është në përkthim e sipër nga V. Fetahu), që u mbajt në Greqi prej datës 19/02/86 deri më 15/04/86

            Kam dëgjuar…

            Një çift në muajin e mjaltit kishin shkuar në bregdet për të qëndruar në një hotel për pak ditë, por duket se kishin has ne dia vështirësi. Posa e kishin mbyllur derën e dhomës së tyre, burri i kishte thënë gruas: “Para se të shkosh në banjë, fike dritën.”

            Gruaja i kishte thënë: “Pse?”

            Burri i kishte thënë: “Nuk më pëlqen drita. Ti vetën fike dritën, mandej shko në banjë, ndërro rrobat tua dhe kthehu.”

            Por, i kishte thënë ajo: “Nuk mund të vij nëpër terr. Është një dhomë e panjohur; mund të marrë në thua në ndonjë mobile apo diçka tjetër. Kështu që nuk mundem.”

            Burri I tha: “Kjo duket se do të jetë e vështirë. Ti ke për ta bërë këtë.”

            Gruaja i tha: “Nuk po e kuptoj këtë kokëfortësi. Vetëm për pesë minuta nuk po mund të qëndrosh në dritë? Mund t’i mbyllësh sytë.”

            Burri i tha: “Është më mirë të ta them të vërtetën, sepse herët a vonë do të më duhet të ta them. Njëra këmbë e imja është artificiale dhe nuk dua ti ta shohësh. Desha ta lë atë nën shtrat sa është terr.”

            Gruaja i tha: “Kjo është e mirë që më ke thënë. Nëse ti je kaq i sinqertë, edhe unë duhet të jem shumë e sinqertë. Tash nuk kam nevojë për të shkuar në banjë. Unë kam qenë duke shkuar për t’i hequr të dy gjinjtë e mi, ato janë  artificiale”.

            Tash çfarë mendoni ju? A ka mbetur diçka, apo të gjitha kanë përfunduar? Kur jetoni së bashku ju keni për të qenë real ndaj personit tjetër; ju nuk mund të fshiheni, ju nuk mund të keni sekrete. Dhe neve që nga fëmijëria na është dhënë ideja se në mes gruas dhe burrit gjithmonë mbizotëron harmonia, gjithçka, gjithmonë është e përshtatur, ata gjithmonë janë bashkë, gjithmonë duhen, nuk grindën. E tërë kjo ideologji është problematike.

            Unë do të doja t’jua them të vërtetën. E vërteta është se të dy personat, kushdo që ata janë, janë individë të ndryshëm. Në qoftë se doni dikë, ju duhet ta kuptoni atë, që ju do ta doni dikë që nuk është hija juaj, i cili nuk është reflektim i imazhi tuaj në pasqyrë, i cili e ka individualitetin e tij personal.

            Nëse nuk keni një zemër mjaft të madhe për ta akomoduar dikë i cili është i ndryshëm nga ju, i cili ka ide të ndryshme për gjëra të ndryshme, ju nuk duhet të hyni në telashe të panevojshme. Është më mirë të bëheni murg apo murgeshë. Përse bezdia? Pse të krijoni ferr edhe për vete edhe për të tjerët? Por ferri krijohet për shkak se ju e prisni parajsën. 

            Unë po ju them ta pranoni këtë - kjo është situatë: ku personi do të jetë i ndryshëm. Ju nuk jeni mësues, askush tjetër nuk është mësues, së bashku thjesht jeni partner të cilët keni për të vendosur, përkundër të gjitha dallimeve, të jeni bashkë. Dhe në fakt, dallimet i shtojnë erëza dashurisë suaj. Nëse ju mund të gjeni një grua që është ashtu si ju, ju nuk do të gjeni joshje të madhe në të. Gruaja duhet të jetë e ndryshme, e largët, një mister e cila ju joshë për ta eksploruar, e vërteta e njëjtë është edhe për burrin.

            Por me takimin e dy mistereve së bashku, pasi ata ta hedhin idenë se ata do të pajtohen për çdo gjë, aty nuk bëhet fjalë për kurrfarë grindje (lufte). Lufta lind për shkak se ju kërkoni pajtueshmëri.

            Nëse jeni duke jetuar vetëm si dy miq - ajo i ka idetë e saja, ti i ke idetë tuaja, ajo i respekton idetë tuaja, ti i respekton idetë e saj, ajo ka rrugën e saj, ti e ke rrugën tënde, dhe asnjëri nuk është duke u përpjekur t’i imponohet dhe ta indoktrinojë tjetrin - atëherë nuk ka asnjë fjalë për luftën. Dhe atëherë aty nuk ka asnjë pyetje që gjërat nuk janë të përshtatura (harmonizuara) – përse ato duhet të jenë të përshtatura? – se aty diçka mungon.

            Asgjë nuk mungon, por është se ideja juaj për harmonin nuk është më aty. Harmonia nuk është diçka shumë e madhe, ajo është e mërzitshme. Ndonjëherë kur, edhe nëse grindeni, ndonjëherë kur, edhe nëse nxeheni, kjo s’do të thotë se dashuria është zhdukur, kjo thjesht do të thotë se dashuria është në gjendje t’i absorboj edhe mosmarrëveshjet, grindjet, duke i kaluar të gjitha këto pengesa. Vetëm lloje të vjetra të ideologjive të burrit dhe gruas.

            M’u kujtua një tregim i vjetër biblik që nuk është rrëfyer shumë për shkaka se është shumë i rrezikshëm. E para, Zoti e bëri një burrë dhe një grua. Por siç e dini duke shikuar në botë. Zoti duket se nuk qe shumë inteligjent. Këtu, asgjë nuk është e harmonizuar. Ai krijoi burrin dhe gruan, dy persona, dhe iu dha atyre një shtrat të vogël – jo një shtrat dysh.

            Në vetë natën e parë – në fillim të krijimit të botës – ka qenë nata e një grindjeje të jashtëzakonshme, sepse gruaja donte të flinte në shtrat. Burri donte që ai të fle në shtrat ndërsa ajo duhet të fle në dysheme. Tërë natën ata e kanë kaluar në grindje, duke e goditur njëri tjetrin me sende të ndryshme… dhe në mëngjes burri i thotë Zotit: “Të kërkova të më japësh një mik por nuk e di se të kërkova të më japësh një armik. Nëse ti mendon se ky është një mik… atëherë më mirë është të rri vetëm. Nuk e dua këtë grua, nuk do të ketë paqe kurrë në mes meje dhe saj.”

            Tash ishte një gjë e thjesht të kërkojnë një shtrat dysh. Unë nuk e kuptoj se çfarë lloj Zoti ai ishte, dhe çfarë këta idiotë kanë kërkuar. Ishte pyetje e thjesht për një shtrat dysh, apo për dy shtretër të ndarë; nëse gjërat shkonin aq keq vetëm për dy shtretër. Më mirë se që kishte thënë: “Nuk e dua këtë grua; ajo po provon të jetë e barabartë me mua.” Ideja shoviniste mashkullore lindi që nga nata e parë.

            Dhe Zoti, natyrisht, e largoi gruan, sepse Zoti gjithashtu është një shovinist mashkullor. Ai e largoi gruan vetëm në mënyrë që ju të çmontoni ndonjë mekanizëm. Ai e shkatërroi gruan dhe tha: “Tash do ta bëj një tjetër grua e cila do të jetë më e ulët se ti dhe e cila kurrë nuk do të kërkojë të jetë e barabartë me ty.” Pastaj ai e bëri gruan e dytë, që ishte Eva, duke marrë një brinjë nga Adami. Dhe prej një briri Ai bëri grua - kështu që ajo nuk mund të kërkon për barazi, ajo nuk është asgjë tjetër, veçse një brinjë.

            Por ju nuk mund t’i drejtoni gjërat në këtë mënyrë. Vetëm një inteligjencë pak më e madhe do të kishte qenë e mjaftueshme; në këtë mënyrë gjërat nuk kanë për të ndryshuar. Thuhet se çdo natë kur Adami ishte kthyer në shtëpi dhe kur kishte ra në gjumë, Eva i kishte numëruar brinjët e tij – sepse ajo gjithmonë kishte qenë në frikë se nëse ai e humbë ndonjë brinjë, atëherë do të thotë se një grua tjetër është aty diku në rrethinë.

            Nuk ka nevojë për më shumë se miqësi. Dashuria duhet të jetë një çështje miqësore në të cilën askush nuk është më i lartë, në të cilën askush nuk do të vendosë për gjërat, në të cilat të dytë janë plotësisht të vetëdijshëm se ata janë të ndryshëm, se qasja e tyre ndaj jetës është e ndryshme, se ata  mendojnë ndryshe, dhe ende - me të gjitha këto dallime - ata e duan njëri-tjetrin.

            Atëherë ju nuk do të gjeni ndonjë problem.

            Problemet janë krijuar nga ne.

            Mos u mundoni për të krijuar diçka mbinjerëzore. Të jeni njerëz: të pranohet njerëzia e personit tjetër me të gjitha dobësitë të cilave njeriu iu është i prirur. Ajo do të bëj gabime ashtu sikur ju që bëni gabime - dhe ju duhet të mësoni. Për të qenë së bashku është një mësim i madh – për të falur, për të harruar, për të kuptuar se edhe tjetri është po aq njeri sa jeni edhe ju. Vetëm pak zemërbutësi...

            Është një fjalë e urtë e vjetër: “Të gabosh është njerëzore dhe të falësh është hyjnore.” Unë nuk pajtohem. Të gabosh është njerëzore dhe të falësh gjithashtu është njerëzore. Të falësh është hyjnore? – atëherë ju e keni ngritur atë shumë lartë, përtej mundësive të njeriut. Silleni atë brenda mundësive të njeriut dhe mësojeni të falë. Mësojeni të kënaqet duke falur, mësojeni për të kërkuar falje; asgjë s’do të humbni kur t’i thoni gruas suaj: “Më vjen keq, unë isha gabim.”

            Por asnjë burrë nuk dëshiron të thotë: “Unë isha gabim.” Ai gjithmonë ka të drejtë. Asnjë grua nuk dëshiron të thotë se ajo është gabim: ajo gjithmonë ka të drejtë. Burri përpiqet të dëshmojë me argumente se ai ka të drejtë, grua përpiqet përmes emocioneve të dëshmojë se ajo ka të drejtë - ulërimë, qarje, vajtim, lot. Dhe ajo FITON… Burri bëhet i frikshëm nga fqinjët, dhe vetëm për ta qetësuar atë - sepse fëmijët mund të zgjohen – ai thotë: qetësohu, ndoshta ti ke të drejtë.” Por thellë poshtë ai ende beson se ai ka të drejtë .

            Të jesh i kuptueshëm do të thotë se ju mund të jeni gabim, gruaja mund të ketë të drejtë. Nuk është një garanci se ju si qenie mashkullore që keni forcë dhe autoritet keni edhe të drejtë, e as gruaja nuk ka. Nëse ne jemi pak më shumë human dhe pak më shumë miqësor, ne do të mund t’i themi njëri tjetrit: “Na vjen keq…” Dhe çfarë janë gjërat për të cilat grindeni? – aq të vogla, aq triviale saqë nëse dikush ju pyet për to, ju do të ndjeheni të zënë ngushtë.

            Vetëm hidheni idenë se çdo gjë ka për t’u përshtatur, hidheni idenë se do të bëhet harmonia totale – sepse këto nuk janë ide të mira. Nëse çdo gjë përshtatet ju do të bëheni monoton njëri tjetrit; nëse çdo gjë harmonizohet atëherë do ta humbni tërë lëngun e marrëdhënieve. Është mirë që gjërat nuk përshtaten. Është mirë se aty gjithmonë ka një mospërputhje e cila mund të shqyrtohet, diçka që mund të tejkalohet, disa ura mund të bëhen. E tërë jeta mund të bëhet një eksplorim i mrekullueshëm për njëri tjetrin, nëse ne i pranojmë dallimet, veçantin bazike të çdo individi, dhe ne mund të çojmë dashuri, jo si një lloj skllavërie, por një miqësie.

            Provojeni miqësinë, provojeni mirëdashësinë; dhe mbajeni mend gjithmonë, aty nuk ka asgjë që do t’ju shqetësoj. Kur e shihni një femër të bukur, ju ndjeheni joshës; ju duhet ta kuptoni se kur gruaja juaj e sheh një mashkull të bukur, edhe ajo duhet të ndjehet joshëse. Nëse ju jeni të kuptueshëm, ju së bashku do të diskutoni me dashuri, se çfarë femre e bukur ajo ishte, dhe çfarë mashkulli i bukur ai ishte.

            Por pikërisht tash situata është se ju me kilometra larg mund ta shihni se një çift që janë duke ecur a janë të martuar apo të pamartuar. Tek çifti i martuar, burri ecën shumë kujdesshëm dhe me maturi të madhe; ai nuk shikon poshtë e lartë – sikur ka ndonjë problem me qafën. E gruaja shikon se nga ai po i bartë sytë, çka ai është duke shikuar. Kjo është e shëmtuar.

            Isha duke udhëtuar – isha duke shkuar në Kashmir – dhe në kupenë time ishte një grua e bukur. Burri i saj në çdo stacion i blinte akullore me banane dhe mollë. Në Kashmir frutat me të vërtetë janë shumë me lëng.

            E pyeta gruan: “Për sa kohë jeni të martuar?”

            Ajo tha” “Shtatë vjet.”

            Unë i thashë: “Mos më gënje.”

            Ajo më tha: “Si po mendoni? Për çfarë duhet t’ju gënjej.”

            I thashë: “Pas shtatë vitesh burri nuk shkon në çdo stacion për t’i blerë të gjitha ato gjëra. Ai nuk është burri yt.”

            Ajo më tha: “Si ja arritët ta mësoni?”

            Unë i thashë: “Si ia arrita ta mësoj? Mund ta shoh këtë. Po të kishte qenë ai burri yt, njëherë, kur të kish vendos në këtë kupe, atëherë vetëm në stacionin e fundit – nëse kishe me qenë fatlume – do të ishte kthyer përsëri; përndryshe do të ishte zhdukur. Pse duhet që ai të vijë tek ti në çdo stacion me të gjitha këto gjëra?”

            Ajo tha: “E çuditshme, por ju keni të drejtë. Ai nuk është burri im, ai është mik i burrit tim, por ai më do mua. Dhe atë që ju jeni duke e thënë për burrat është e vërtetë. Kjo ka ndodhur midis meje dhe burrit tim. Ne jetojmë së bashku, por ne jemi me kilometra larg, kurse unë jam duke menduar për divorc prej tij.”

            I thashë: “Mos e bëj këtë. Vazhdo të jetosh me burrin tënd dhe vazhdo ta duash këtë njeri, dhe mos lejo që ky burrë të divorcohet nga gruaja e tij. Ajo do ta dashurojë dikë tjetër, mos u mërzit. Ekzistenca kujdeset për gjërat. Por nëse ti divorcohesh prej burrit tënd dhe martohesh me këtë njeri, nuk do të fitosh më akullore dhe të gjitha këto fruta dhe këtë kujdes dhe këtë dashuri – të gjitha do të zhduken.”

            Nëse ju jeni vetëm miq, dhe nuk e bëni miqësinë tuaj lidhje dashurie legale të burrit dhe gruas, gjërat do të jenë larg më të mira – sepse ju nuk do të jeni barrë e askujt, e as skllav i askujt. Nuk bëhet fjalë për përshtatjen me njëri tjetrin. Ju mund ta keni individualitetin tuaj të plotë dhe të lirë prej njëri tjetrit, dhe të jeni akoma në dashuri.

            Dhe në të vërtetë, te jesh totalisht i ndryshëm në individualitet, krijohet mundësia më e mirë për dashuri.

            Fund i kapitullit të shtatëmbëdhjetë

(1)    (2)             (4)    (5)    (6)