Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

 Shqipëroi: Valdet FETAHU 

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (6)

Kapitulli i tetëmbëdhjetë i ligjërimeve të filozofit të madh Indian, OSHO (marr nga libri “Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej”, që është në përkthim e sipër nga V. Fetahu), që u mbajt në Greqi prej datës 19/02/86 deri më 15/04/86

            Pyetja e pestë

            Si të futet meditimin në jetën e përditshme të ashtuquajturve - njerëzve të zakonshëm?

            Pyetja është e mirë sepse ajo thotë: “të ashtuquajturve njerëzve të zakonshëm.” Në fakt, ka vetëm të ashtuquajtur njerëz të jashtëzakonshëm; njerëzit e zakonshëm janë vërtetë konkret, jo të ashtuquajtur. Njerëzit e jashtëzakonshëm janë të ashtuquajtur; ata janë të rrem, joreal.

            Nuk ka asnjë problem në futjen e meditimit në jetën e njerëzve - unë nuk do t’i kisha quajt ata të zakonshëm, sepse unë nuk shoh askënd që është i jashtëzakonshëm. I tërë dallimi është krijuar nga egoistët. Gjithkush është një individ i veçantë; për më tepër çdokush është i zakonshëm ose çdokush është i jashtëzakonshëm, por nuk ka dallim në mes të dyve. Unë thjesht do të përdorë fjalën “njerëzit”.

            Gautam Buda ishte ashtu si ju para se të bëhet i ndritur. Unë isha, po ashtu, si ju derisa nuk kam thelbin më të thellë timin. Nuk ka asnjë e veçantë në të. Vetëm një gjë mungon: ju kurrë nuk jeni përpjekur, ju kurrë nuk keni provuar – ju keni kërkuar vetëm jashtë.

            Arsimimi juaj ju mëson të shikoni jashtë, kisha juaj ju mëson të shikoni jashtë drejt Zotit, drejt Biblës së Shenjët, drejt Kuranit të Shenjët, Gitës së Shenjët… Politikanët tuaj vazhdojnë duke ju mësuar të shikoni jashtë drejt një të ardhme të premtuar. Askush nuk ju ka thënë se ju keni një botë të brendshme gjithashtu; kjo është vetëm një pyetje për t’ju rikujtuar juve.

            A keni parë ndonjëherë një njeri duke kërkuar syzet e tij, dhe syzet qëndrojnë mbi hundën e tij? Dikush ka për ta përkujtuar: “Çfarë po kërkoni?”

            Ai thotë: “Po kërkoj syzet e mia.”

            Dhe dikush ka për t’i thënë atij: “Ju njëjtë nuk mund t’i kërkoni syzet pa syze. Ato janë duke qëndruar mbi hundën tuaj.”

            Dhe ai njeri mendon dhe thotë: “Zoti im, plotësisht pasna harruar.”

            Ju thjesht e keni harruar veten tuaj.

            Kush po shikon jashtë?

            Pa brendi s’mund të jetë asnjë jashtë.

            Meditimi s’është asgjë tjetër veçse një rikujtim i qenies suaj të brendshme. Fjala “mëkat” në anglishte është shumë e rëndësishme – ajo komplet u shkatërrua nga të krishterët. Rrënja e kuptimit të saj është harresa; ajo s’ka të bëj asgjë me atë që priftrinjët tuaj vazhdojnë ta quajnë mëkat. Ajo është thjesht harresë – ju e keni harruar vetveten.

            Ju mund të uleni në heshtje dhe të filloni të kujtoheni. Mbyllni sytë, shikoni mendimet tuaja, vështroni emocionet tuaja… dhe vetëm duke i shikuar ato ju do ta realizoni një faktor të ri – të shikuesit. Ky realizim është fillimi i një revolucioni të brendshëm: ju jeni shikues, jo të shikuar. Ju nuk jeni mendje, nuk jeni trup, por diçka e fshehur thellë brenda jush – shikues.

            Shikuesi vazhdon të shikojë çdo ngritje dhe rënie në jetë. Tash nuk ka nevojë për t’u identifikuar. Kur jeni poshtë nuk ka nevojë të jeni të trishtuar, sepse shikuesi është vetëm një shikues. Kur jeni lartë nuk keni nevojë të jeni egoist. Dal nga dal, të gjitha trazirat rreth jush fillojnë të zgjidhen. Identifikimi juaj me gjëra nuk ju paraqet më problem. Joidentifikimi juaj është meditim. Joidentifikimi me çdo gjë derisa mos të mbetet vetëm puro shikuesi. Qëndroni qetë në shikim, çfarëdo që bëni, kudo që shkoni.

            Ju do të jeni një njeri i ri me një freski, me një jetë të cilën ju kurrë nuk e keni njohur më parë, me diçka të përjetshme në sytë tuaj, diçka e ekzistencës së përjetshme në çdo gjest tuajin. Ju do të gjeni forcë të madhe, fuqi për të qenë vetë kundër e gjithë botës.  

            Pyetja e gjashtë

            Unë jam këtu tash një javë. Ju dhe njerëzit e juaj keni aq shumë dashuri  dhe jeni aq të dëlirë. Unë mund ta shoh dhe ta ndjej këtë. Si mund ta shohin njerëzit e tjerë këtë?

            Ju duhet gjithashtu të jeni një person i dashur. Ju keni sy të pastër, një mendje pa paragjykime - kjo është arsyeja pse ju mund t’i shihni njerëzit e mi dhe dashurinë e tyre dhe pastërtinë e tyre.

            Çdokush që vjen këtu i sheh gjërat për të cilat është i aftë, të cilat ai i meriton. Ku ju mund të shihni dashurin dhe dëlirësinë e saj dhe pastërtinë, ka njerëz që shohin se po ngjanë orgji seksuale këtu. Unë kurrë nuk kam parë... Unë do të doja të shihja, por ato kurrë nuk ngjajnë. Kur kam dëgjuar raporte në lidhje me orgjitë seksuale e kam pas pyetur Anando-n: “Çfarë orgji seksuale?” Ajo më tha se do të përpiqet të gjej.

            Çdokush vjen me paragjykime, syzet me ngjyra në sytë e tyre. Atëherë ata e shohin çdo gjë me ngjyrën e syzeve të tyre. Po, disa njerëz që vijnë ashtu si ju, pa paragjykime, pa asnjë ide të mbledhur nga shtypi i verdhë. Ju vini për ta parë personalisht, me vetë sytë tuaj, pa marrjen e ndonjë përfundim më parë, kjo është pse ju mund të shihni realitetin.

            Një mendje paragjykuese është pothuajse e çmendur – ajo nuk ka qartësi, nuk ka ndjeshmëri.

            Më kujtohet një i çmendur i cili mendonte si ishte i vdekur. Ishte shumë  vështirë për familjen e tij: nuk donte të shkonte për të fjetur, ai sillej përreth dhe nuk e lejonte askënd të bëj gjumë. Ata i thoshin: “Të lutemi shko flejë.”

            Dhe ai iu thoshte: “A keni dëgjuar ndonjëherë që një njeri i vdekur shkon për të fjetur?”

            Në çdo mënyrë ky ishte një problem. Ata janë munduar ta bindin se ai nuk ishe i vdekur, por ai ishte këmbëngulës kështu që ata përfundimisht e angazhuan një psikoanalist dhe i thanë: “Na ndihmoni. Ky djalosh i shkretë po mendon se është i vdekur.”

            Dhe i çmendur qeshi dhe tha: “A mundet njeriut të vdekur t’i bëhet psikoanaliza? Pse po i humbni parat tuaja?”

            Psikoanalistit gjithashtu ndihej pak në siklet për mënyrën se si ai do të merren me të, ky ishte një problem i ri. Zigmund Frojd nuk e përmend këtë, as nuk e përmend Jungu e as Adleri. Ky ishte një problem absolutisht i ri. Por ai tha: “Unë do të përpiqem.” dhe ai u përpoq të bindë atë.

            Më në fund, duke parë se nuk kishte asnjë mënyrë që ai do të mund të jetë absolutisht i bindur, psikoanalisti mori një gjilpërë dhe e uli klientin para pasqyrës. Ai tha: “Tash unë do ta bëj një eksperiment i cili do të dëshmojë gjithçka. Unë dua të ju pyes një gjë: “A keni dëgjuar ndonjëherë se të vdekurit i rrjedh gjaku?”

            Ai tha: “Kjo është e vërtetë. Kur isha i gjallë kam dëgjuar se të vdekurit nuk i rrjedh gjaku.”

            Kështu që ai i tha: “Ma jepni dorën dhe shikoni.”

            Ai e nguli gjilpërën në dorën e klientit dhe gjaku nisi të rrjedhë. I çmenduri filloi të qeshë.

            Psikoanalisti e pyet: “Çka ka për të qeshur?”

            Ai tha: “Po qeshi sepse për miliona vjet budallenjtë kanë menduar se të vdekurve nuk iu rrjedh gjaku. Atyre iu pikon gjaku! – kjo është dëshmuar. Ju keni dëshmuar diçka shumë të rëndësishme. Unë jam mirënjohës gjenialitetit tuaj.”

            Në atë çast psikoanalisti kishte thirrur familjen e të çmendurit dhe iu kishte thënë: “Merreni me vete, sepse ai ka filluar të ketë influencë në mua. Mbrëmë kam filluar të pyes veten se a jam i gjallë apo i vdekur. Kush e di, ndoshta ky njeri i vdekur ka të drejtë e unë jam gabim – sepse ai është aq i sigurt. Unë nuk jam aq i sigurt. Nuk kam asnjë argument që mund të dëshmojë kundër argumentit të tij. Unë nuk mund të rezistoj aq shumë në argumentim kur dikush vjen për të dëshmuar se ai nuk është i gjallë. Vetëm merreni atë me vete. Unë kam grua. Unë kam fëmijë, dhe nëse ky fenomen bëhet gjithashtu edhe ide e imja – se unë jam i vdekur – të gjithë ata do të vdesin nga uria.”

            Kur dikush vjen me një konkludim, atëherë ai shikon përmes atij konkludimi dhe i zgjedh vetëm ato gjëra që e mbështesin pozicionin e tij.

            Logjika është një lavire.

            Kjo mund t’i ndihmojë çdo kujt - për ose kundër, nuk ka problem.

            Unë i njoh njerëzit e mi, unë e njoh dashurinë e tyre, unë e njohë dëlirësinë e tyre, unë e njohë qetësinë e tyre. Dhe kur dy sannjasin janë takuar pas disa vitesh dhe kanë përqafuar njëri tjetrin, gazetarët kanë nxituar për t’i fotografuar ata. Tash ju nuk mund të nxjerrni fotografi të çiltër, ju nuk mund të nxjerrni fotografi të dashur… Dhe ata i shtypin këto fotografi për të dëshmuar: “Shikoni se çfarë po ndodhë!”

            Ju jeni me fat që keni ardhur me një mendje të pastër dhe të qartë. Unë shpresoj se ata që vijnë këtu me shikim të qartë tregojnë drejtësinë. Unë nuk dua që ata të thonë diçka që ata nuk kanë ndjerë; unë thjesht dua që ata së pari ta ndjejnë dhe pastaj të vendosin - jo të vendosin para se ta përjetojnë atë.

            Pyetja e shtatë

            Unë do të doja t’ju shohim në një debat të drejtpërdrejtë me njerëzit që ju kundërshtojnë në atë çfarë thoni. Do ta pranonit një ftesë nga televizioni i Holandës kur të vini në Holandë?

            Unë do të doja gjithashtu. Por debati duhet të jetë me të vërtetë i drejtpërdrejtë, dhe ju duhet të zgjidhni njerëzit që janë të aftë për të debatuar. Pyetni Kryepeshkopin atje, pyetni kryeministrin tuaj atje, sepse ata janë njerëz kundër të cilëve po flas vazhdimisht dhe do të ishte mirë që të jetë një ballafaqim ballë për ballë.

            Por mos m’i sjellni xhuxhët. Unë jam një njeri i thjesht; një lopatë unë thjesht e quaj një lopatë e ndyrë.

            Fund i kapitullit të tetëmbëdhjetë

  (1)    (2)     (3)    (4)    (5)