Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

 Shqipëroi: Valdet FETAHU 

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (1)      

Kapitulli i shtatëmbëdhjetë i ligjërimeve të filozofit të madh Indian, OSHO (marr nga libri “Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej”, që është në përkthim e sipër nga V. Fetahu), që u mbajt në Greqi prej datës 19/02/86 deri më 15/04/86

KAPITULLI 17

Kjo gjithashtu do të kalojë

            27 shkurt 1986 pasdite

            Pyetja e parë

            I dashuri Osho,

            Kur i lë ligjëratat tuaja ndjehem jashtëzakonisht mirë dhe ndritshëm. Por ende frikësohem të jem i influencuar nga njerëzit që janë jashtë, kështu që unë prapë kthehem  në mendjen time të vjetër. Mund të thoni diçka për energjitë dhe përvojat, dhe si ne mund të ecim nëpër treg të painfluencuar nga njerëzit e tjerë të cilët nuk kanë kaç energji të mirë?

            Gjëja më themelore për të mbajtur mend është se kur ju ndjeheni mirë, në një gjendje shpirtërore të ekstazës, mos filloni të mendoni se kjo do të jetë gjendja juaj konstante. Jetone momentin si gëzim, si ngazëllim si mundësi, duke e ditur shumë mirë se ajo ka ardhur dhe ajo do të shkojë - vetëm si një fllad vjen në shtëpinë tuaj, me gjithë aromën e saj dhe freskinë, dhe ikën nga dera tjetër.

            Kjo është gjëja më themelore. Nëse filloni të mendojni në aspektin për bërjen e momenteve të ekstazës si diçka permanente, ju veç keni filluar t’i shkatërroni ato. Kur ato vijnë, bëhuni mirënjohës, kur ata largohen, bëhuni mirënjohës për ekzistencën. Mbeten të hapura. Kjo do të ndodhë shumë herë – mos gjykoni, mos u bëni një zgjedhës. Qëndroni të pazgjedhshëm.

            Po, do të ketë momente kur do të jeni të varfër. E çka! Ka njerëz që janë të varfër dhe të cilët nuk e kanë njohur edhe një moment të vetëm të ekstazës, ju jeni me fat. Edhe në mjerimin tuaj, mos harroni se kjo nuk do të jetë e përhershëm, por gjithashtu do të kaloj, kështu që mos u shqetësoni shumë për këtë. Qëndroni të qetë. Ashtu i dita dhe nata, ka momente të gëzimit dhe ka momente të pikëllimit; pranone këtë si pjesë të dualitetit të natyrës, si mënyra të shumta të gjërave.

            Dhe ju jeni thjesht një vrojtues: as nuk ju bënë të lumtur as nuk ju bënë të mjerë. Lumturia vjen dhe shkon, mjerimi vjen dhe shkon. Një gjë mbetet gjithmonë atje - gjithmonë dhe gjithmonë - dhe që është vrojtues, një që është dëshmitar. Ngadalë, ngadalë të bëheni më shumë e më shumë të përqendrua në vrojtues. Ditët do të vijnë dhe netët do të vijnë…jetat do të vijnë dhe vdekjet do të vijnë... Suksesi do të vijë, dështimi do të vijë. Por nëse ju jeni të përqendruar në vrojtues - sepse ky është realiteti i vetëm për ju - çdo gjë është një fenomen kalimtar.

            Vetëm për një moment, përpiquni ta ndjeni se çfarë jam duke thënë… bëhuni vetëm një vrojtues… Mos u kapni për asnjë moment sepse kjo është bukuri, dhe mos e shtyni asnjë moment se ky është mjerim. Ndaluni së bëri këtë. Atë ju e keni bërë për jetën. Ju ende nuk keni qenë të suksesshëm dhe ju kurrë nuk do të jeni të suksesshëm ndonjëherë.

            Mënyra e vetme për të shkuar përtej, të qëndroni përtej, është për të gjetur një vend nga ku ju mund të shihni të gjitha këto fenomene ndryshuese duke mos u identifikuar.

            Unë do t’ju tregoj një tregim të lashtë Sufi ...

            Një mbret i pyeti urtarët e tij në pallatin mbretëror: “Unë jam duke e bërë një unazë shumë të bukur për veten time. Unë e kam një nga diamantet më të mirë të mundshëm. Unë dua t’i mbaj të fshehura brenda unazës disa mesazhe që mund të jenë të dobishme për mua në një kohë dëshpërimi absolut. Ai mesazh duhet të jetë shumë i vogël në mënyrë që të mund të jetë i fshehur nën diamantin e unazës.”

            Të gjithë ata ishin njerëz të mençur, të gjithë ata ishin dijetar të mëdhenj; ata kanë mundur të shkruajnë traktate të mëdha. Por për t’i dhënë atij një mesazh jo më shumë se dy apo tre fjalë i cili do t’i ndihmonte atij në momentet e dëshpërimit absolut… Ata menduan, shikuan nëpër librat e tyre, por ata nuk kanë mundur të gjejnë ndonjë gjë.

            Mbreti e kishte pasur një shërbëtor të moshuar i cili ishte pothuajse si babai i tij – ai kishte qenë shërbëtor i babait të tij. Nëna e mbretit kishte vdekur herët dhe ky shërbëtor ishte kujdesur për të, kështu që ai nuk është trajtuar si një shërbëtor. Mbreti kishte respekt të jashtëzakonshëm për të.

            Plaku i tha: “Unë nuk jam një njeri i mençur, i ditur, shkencëtar, por unë e di një mesazh - për shkak se ka vetëm një mesazh. Dhe këta njerëz nuk mund të jap atë ty, por mesazhi mund të të jepet vetëm nga një mistik, nga një njeri që e ka realizuar vetë.

            Në jetën time të gjatë në pallat kamë takuar lloj-lloj njerëzish, dhe njëherë, një mistik. Ai gjithashtu ka qenë edhe mysafir i babait tënd dhe unë u vura në shërbim të tij. Kur u largua, si një gjest falënderimi për të gjitha shërbimet e mia, ai ma dha këtë mesazh – dhe ai e shkroi këtë në një copë të vogël letre, e palosi atë dhe i tha mbretit: -Mos e lexo këtë, vetëm mbaje të fshehur në unazë. Hape vetëm nëse gjithçka tjetër dështon – kur nuk ka më rrugëdalje.”

            Dhe së shpejti erdhi koha. Vendi u pushtua dhe mbreti humbi mbretërinë e tij. Ai largohej me vrap në kalin e tij vetëm për të shpëtuar jetën e tij dhe kuajt e armikut e ndiqnin pas. Ai ishte vetëm, ata ishin shumë. Dhe ai erdhi në një vend ku rruga ndalej, erdhi në një mbarim të vdekur, ishte një shkëmb dhe një luginë e thellë. Po të kishte ra në të, do të kishte përfunduar. Nuk mund të kthehej, armiku ishte aty dhe ai mund t’i dëgjonte zhurmat e thundrave të kuajve. Ai nuk mund të shkonte përpara, dhe nuk kishte asnjë mënyrë tjetër...

            Papritmas atij iu kujtua unaza. Ai e hapi atë, nxori letrën jashtë, dhe aty ishte një porosi me vlerë të jashtëzakonshme: aty thjesht shkruante: “Kjo gjithashtu do të kalojë.” Një qetësie e madhe e mbuloi atë posa e lexoi fjalinë. “Kjo gjithashtu do të kalojë.” Dhe ajo kaloi.

            Çdo gjë kalon tutje; asgjë nuk mbetet në këtë botë. Armiqtë të cilët kishin qenë pas tij duhet të kenë humbur nëpër pyll, me siguri kanë shkuar rrugës së gabuar; thundrat ngadalë, ngadalë nuk ishin dëgjuar më.

            Mbreti pafundësisht iu ishte falënderuar shërbëtorit dhe mistikut të panjohur. Këto fjalë dëshmuan mrekullinë. Ai e palosi letrën, e vendosi atë prapë në unazë. Mblodhi ushtrinë e tij përsëri dhe ktheu mbretërinë e vet mbrapa. Dhe në ditën që ai po hynte në kryeqytetin e tij, fitimtare, u bë festë e madhe në tërë qytetin kishte muzikë, valle - dhe ai ndjehej shumë krenar për veten e tij.

            Plaku kishte qenë duke ecur pranë qerres së mbretit. Dhe i kishte thënë: “Tash është koha e duhur, shiko në atë mesazh edhe njëherë.”

            Mbreti i kishte thënë: “Çfarë po mendon? Tash unë jam fitues, njerëzit po festojnë. Unë nuk jam i dëshpëruar, nuk jam në një situatë ku nuk ka asnjë mënyrë për të dalë.”

            Plaku i tha: “Dëgjoni. Kjo është ajo që shenjta ma ka thënë: ky mesazh nuk është vetëm për dëshpërim, ajo është edhe për kënaqësinë. Kjo nuk është vetëm kur ju jeni të mposhtur, por është edhe për kur ju jeni fitues - jo vetëm kur jeni në fund, por edhe kur ju jeni në krye”.

            Dhe mbreti e hapi unazën, lexoni mesazhin: “Kjo gjithashtu do të kalojë”, dhe papritmas e njëjta qetësi, e njëjta heshtje, në mes të turmave, që kremtonin, që festonin, vallëzoni ... por krenaria, ego ishte zhdukur.

            Çdo gjë kalon tutje.

            Ai i tha shërbëtorit të tij të ulet pranë tij në qerre. Ai e pyeti “A ka edhe diçka më shumë? Çdo gjë kalon tutje… mesazhi juaj ka qenë jashtëzakonisht i dobishëm.”

            Plaku i tha: “Për të tretën gjë shenja po thotë: "Mos harro, çdo gjë kalon. Vetëm ju mbeteni; ju mbeteni gjithmonë si një dëshmitar.”

            Pra, kjo është përgjigje në pyetjen tuaj: Çdo gjë kalon, por ju mbeteni. Ju jeni realitet, çdo gjë tjetër është vetëm një ëndërr. Ëndrrat e bukura janë aty, të këqija janë aty... Por kjo nuk ka rëndësi nëse është një ëndërr e bukur apo një makth, ajo që ka rëndësi është ai i cili është duke parë ëndërr. Se shikuesi është realiteti i vetëm.

            Ne në Lindje nuk kemi diçka të ngjashme me filozofinë. Dijetarët e kanë përkthyer fjalën Lindore darshan, e cila ka kuptimin e vështrimit, në filozofi – duke mos gjetur mënyrë tjetër. Por këto aspak nuk janë të lidhura: filozofia është të mendohet, e  jo të vështrohet.

            Një njeri i verbër mund të mendoj për dritën, por ai nuk mund ta sheh atë, njeriu me sy mund të shoh dritën, nuk ka nevojë për të menduar për të. Në Lindje nuk ka asgjë të krahasueshme me filozofinë, në Perëndim nuk ka asgjë të krahasueshme me darshan. Unë kam shpikur fjalën time për të përkthyer darshan, filosia. Filo do të thotë dashuri, dhe SIA do të thotë për të parë. Sofi do të thotë të menduarit, SIA thotë duke të vështrohet.

            Dhe e tërë Lindja ka punuar për shekuj në një drejtim: si ta gjej vrojtuesin. Ju nuk mund të shkoni përtej tij; ky është i fundit. Çdo gjë është përpara tij; ai është prapa tërë realitetit, dhe çdo gjë shkon dhe ndryshon…

            Ju jeni fëmijë, do të bëheni të rinj, do të plakeni. Jeni të gjallë, do të jeni të vdekur – çdo gjë shkon në ndryshim.

            Vetëm një paraqitje e shkurtër e saj dhe të gjitha problemet e juaja do të fillojnë të zhduken, sepse një perspektiv plotësisht e re do të lindë – një vizion i ri, një mënyrë e re e jetës, një mënyrë e re e të shikuarit të gjërave, të shikuarit e njerëzve, të përgjigjurit në situata. Dhe shikuesi gjithmonë është prezent, njëzetekatër orë në ditë; çfarëdo që ju bëni apo nuk bëni, ai është aty. Ai ka qenë aty për shekuj me radhë, në përjetësi duke pritur që ju ta merrni njohjen prej tij.

            Ndoshta për shkak se ajo ka qenë gjithmonë aty, kjo është arsyeja pse ju e keni harruar atë. E dukshmja gjithmonë harrohet. Mos e harroni këtë edhe kur e ndjeni një mirëqenie, një eufori, mos harroni atë edhe kur të jeni në mjerim, në ankth. Kujtone atë në të gjitha klimat, në të gjitha disponimet – vazhdoni duke e kujtuar atë. Së shpejti ju do të keni mundësi të mbeteni të përqendruar në të, nuk do të ketë nevojë për ta kujtuar.

            Dhe kjo është dita më e madhe në jetën e dikujt.

            Atë ditë ju do të ndriteni.

            Atë ditë ju do të jeni të zgjuar.

            Atë ditë Zorba ndryshon në Buda.

            Vazhdon...

   (2)      (3)      (4)      (5)     (6)