Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

 Shqipëroi: Valdet FETAHU 

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (3)

Kapitulli i njëzetenjë i ligjërimeve të filozofit të madh Indian, OSHO (marr nga libri “Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej”, që është në përkthim e sipër nga V. Fetahu), që u mbajt në Greqi prej datës 19/02/86 deri më 15/04/86

            Pas disa letrave djaloshi më tha: “Tash rregulloje një takim.”

            Unë i thashë: “Kjo është e vështirë.”

            Ai tha: “Pse?”

            Unë i thashë: “ Ti je një person shumë nervoz. Unë nuk mund të të prezantoj tek vajza sepse do të jetë e turpshme edhe për mua.”

            Ai tha: “Do t’i mbaj duart në xhepa.”

            Unë i thashë: “Kjo nuk do të të ndihmojë, sepse unë të kam parë. Edhe në xhepa duart tuaja dridhen gjithashtu edhe pantallonat. Unë nuk mund të vij me ty. Së pari ti mësoje vetveten.”

            Ai tha: “Kjo do të thotë se kurrë nuk do ta takojë… vetëm letra dashurie?”

            Unë i thashë: “Me ta thënë të drejtën, kjo vajzë nuk të do. I kam thënë asaj të të shkruaj letra vetëm sa për t’u mësuar.”

            Ai tha:  “Oh Zot, në këtë mënyrë ti na paske mashtruar të dyve.”

            Unë i thashë: “Unë nuk e mashtrova askënd, unë vetëm ju kam dhënë të paktën disa kënaqësi, dhe ajo gjithashtu është kënaqë.”

            Ai kishte frikë për ta takuar vajzën. Por të nesërmen, pa më pyetur, ai kishte shkuar tek vajza dhe i kishte thënë: “Mi jep të gjitha letrat e mia. Dhe ja ku i ke të gjitha letrat e tuaja dhe fotografinë.”

            Vajza i thotë: “Por çfarë do të bësh me këto letra?”

            Ai tha: “Çfarë do të bëj? Thjesht unë nuk di të shkruaj letra kaq të mira, dhe unë kam për t’i shkruar disa vajzave tjera… ti vetëm mi jep letrat e mia; unë kam për t’i përdorur këto letra prapë. Dhe këtë herë unë s’do t’i tregoj askujt, dhe s’do ta marrë ndihmën e askujt, do të vazhdoj ta bëj vetë.

            Vajza më tha: “Ai djalë ishte shumë i zemëruar, dhe ai nuk ishte nervoz siç më keni thënë, ai dridhej nga frika dhe zemërimi.  Ai do të më kishte vrarë. Ai ka marrë të gjitha letrat e tija, dhe mi ktheu të gjitha letrat e mia.”

            Unë i thashë: “Çfarë tjetër? - Për shkak se një takim nuk ishte i mundur. Por kjo është një shenjë e mirë, ai ka mbledhur pak guxim.

            Ai nuk më tregoi asgjë, dhe ai filloi të dërgojë këto letra disa vajzave tjera. Tash ata janë të martuar dhe ata kanë fëmijë. Për herë të fundit kam qenë në qytetin e tyre gati para njëzet vjetëve, dhe ai më tha: “Ti je një ngatërrestar.”

            Unë i thashë: “Çfarë ka ndodhë? Unë kurrë nuk të kam bërë ndonjë gjë të keqe.”

            Ai tha: “Gjë të keqe, thua ti! Ato letra që ti i ke shkruar, i kam dërguar te kjo vajzë dhe e kam zënë; tash po jetoj në një mjerim të tillë.”

            Unë i thashë: “Kjo është ajo që i ndodhë të gjithëve. Ti më njeh; unë mund të shkruaj letra të bukura, por unë nuk kam krijuar asnjë problem rreth vetes. Ti është dashur të mësosh. Vetëm për shkak se i ke pas ato letra ti ke ra në hall, tash vuan. Sa fëmijë i ke?”

            Ai tha: “Pesë.”

            Unë i thashë: “Paske qenë produktiv mjaft shpejt.”

            Ai tha: “Çfarë mund të bëj tjetër? Gruan të cilën e kam marrë me të vërtetë është e tmerrshme. Unë nuk çoj dashuri me të, ajo çon dashuri me mua. Unë jam thjesht një kukull rreth shtëpisë që kujdeset për fëmijët. Në mëngjes unë së pari kam për ta bërë çajin dhe të përgatitë mëngjesin, mandej ajo zgjohet. Kjo është e vetmja periodë e qetësisë në shtëpi – derisa ajo flenë unë e përgatisë mëngjesin. Pas kësaj kanë ardhur problem pas problemi, dhe ti je përgjegjës për t’i gjitha këto. Kam qenë person i thjeshtë. Kam qenë i mjerë, e di, por ti nuk është dashur të më sugjerosh një ilaç të tillë.”

            Unë i thashë: “Unë nuk kam pas ide se cilës vajzë ti je duke i shkruar ato letra. Ti është dashtë të më pyesësh, unë do ta kisha sugjeruar vajzën e duhur. Sigurisht jo këtë vajzë – unë e njoh këtë vajzë. Ajo ka qenë në të njëjtin universitet dhe ka qenë në të njëjtën vështirësi siç ke qenë edhe ti – askush nuk e ka shikuar atë. Ti pa nevojë ke hy në telashe. Të gjithë janë larguar prej saj! Ajo ka shkuar pas shumë njerëzve, dhe ata thjesht janë larguar duke i thënë: ‘Vetëm na le rehat.’ Dhe ti ke filluar t’i shkruash letra asaj.”

            Ai tha: “Çfarë tjetër kam mundur të bëj? – për shkak se të gjitha të tjerat kanë qenë të zëna. Ajo ka qenë e vetmja e cila nuk ka qenë e zënë nga askush.”

            Unë i thashë: “Kjo ka qenë shenjë e mjaftueshme për t’iu shmangur asaj. Por ti ke qenë budalla dhe budallallëku i ka rezultatet e veta. Tash vuaj; përndryshe, nëse më dëgjon mund të bëhesh sannjasin.”

            Ai tha: “Do të ndihmojë kjo?”

            Unë i thashë: “Por nëse bëhesh sannjasin kjo do të jetë së paku një rebelim kundër kësaj gruaje; kjo do të krijojë një kredibilitet, pak dinjitet.”

            Ai tha: “Jo, nuk do ta bëj pa e pyetur atë.”

            Unë i thashë: “Atëherë shihemi në jetën tjetër.”

            Gratë sigurisht se janë më të guximshme. Në të gjitha shoqëritë në gjithë botën, gruaja është ajo e cila e lenë familjen e saj dhe shkon në familjen  e burrit. Ajo e len nënë e saj, babain e saj, miqtë e saj, qytetin e saj, çdo gjë që ajo ka dashur, ajo është rritur më të; për hir të dashurisë ajo ka sakrifikuar të gjitha ato. Burri nuk do të jetë në gjendje ta bëj këtë.

            Në fakt, për shkak se mashkulli ka pretenduar të jetë superior, ai është dashur ta bëj këtë; ai është dashur të shkojë në shtëpinë e gruas e jo ta çojë gruan në shtëpinë e tij. Por në asnjë kulturë, në asnjë shoqëri në tërë historinë, burri nuk e ka ndërmarrë këtë hap – për t’u larguar nga familja e tij, nga themelet e tij, nga ambienti tij, të sakrifikojë gjithçka dhe të bëhet pjesë e një ambienti plotësisht të ri, një toke të re, të rimbjellë në një kopsht të ri, në një tokë të re, dhe të lulëzojë atje. Gruaja e ka bërë këtë, dhe e bënë me shkathtësi.

            Sigurisht se ajo është shumë më guximtare.

            Në dashuri, dhe në faza të ndryshme... Ajo dashuron, si një nënë, që asnjë baba nuk mund të bëjë, ajo dashuron, si një grua, që nuk ka burrë që mund ta bëjë. Edhe si një fëmijë i vogël ashtu siç dashuron një vajzë, nuk ka djalë që mund ta bëjë.

            E tërë jeta e gruas është dashuri.

            Për burrin, jeta është një gjë e madhe, dashuria është vetëm një pjesë e vogël në të. Ai mund ta sakrifikojë dashurinë për para, për pushtet, për prestigj - për çdo gjë ai mund ta sakrifikojë dashurinë. Gruaja nuk mund ta sakrifikojë dashurinë për asgjë, çdo gjë është më poshtë se dashuria. Çdo gjë mund të sakrifikohen, por jo dashuria. Me siguri ajo ka guxim, dhe burri duhet të mësojnë shumë nga gruaja.

            Nëse e bëjmë marrëdhënien tonë një fenomen i të mësuarit të përvojës së personave tjerë – jo vetëm një marrëdhënie sipërfaqësore seksuale, por diçka të thellë, intime, të mësuarit e mistereve të njëri-tjetrit – atëherë çdo marrëdhënie bëhet një fenomen shpirtëror. Të dy do të pasurohen me të dhe, si rezultat, e tërë shoqëria.

            Pyetja e dhjetë

            Pse janë të gjitha qeveritë aq të frikësuara nga ju?

            Ato janë të frikësuar sepse çdo gjë që unë jam duke thënë, çfarëdo që unë jam duke bërë, i prenë thellë rrënjët e tyre. Unë jam kundër të gjitha traditave.

            Unë jam kundër të gjitha religjioneve, sepse unë nuk mendoj se feja mund të jetë e organizuar, kjo është një çështje individuale. Unë jam kundër qeverive, sepse unë nuk dua që qeveria të jetë në duart e politikanëve. Unë dua që qeveria të jetë në duart e gjenive, njerëzve të talentuar, elitë e shoqërisë. Mua do të më pëlqente njeriu në politikë, por jo njeriu politik. Njerëzia e tyre duhet të mbetet e paprekur nga politika e tyre. Politika është një lojë e ndyrë, shumë pak njerëz në gjithë historinë e politikës kanë qenë në gjendje të qëndrojnë burra në politikë.

            Unë e konsideroj presidentin e tanishëm të Greqisë si një nga njerëzit që nuk është një politikan, por një njeri në politikë. Ndërsa çdo qeveri në Evropë ka qenë e frikësuar për të më dhënë një vizë turistike, ai personalisht më ftoi në Greqi, duke parë se politikanët në tërë botën po bëjnë një konspiracion kundër meje. Amerika ka krijuar tërë rrjetin e konspiracionit kundër një njeriu të vetëm i cili nuk ka fuqi me përjashtim të dashurisë së tij dhe  kuptueshmërisë së tij. Por ata janë të frikësuar, më tepër kanë frikë nga unë sesa që kanë frikë nga armët bërthamore.

            Presidenti i Greqisë është me siguri një njeri i guximit, inteligjent. Unë nuk do të konsiderojë atë si një politikan, vetëm një njeri në politikë, njerëzia i tij qëndron mbi të. Ai më ftoi, dhe ai thjesht ishte i habitur pse të gjitha qeveritë duhet të sillen në një mënyrë të tillë frikacake.

            Italia vazhdimisht e shtynte vizën për dy muaj, sepse presioni o papës ishte i madh që mua të mos më lejohet të hy në Itali. Gjermani i ka urdhëruar të gjitha ambasadat të mos më lejohet të hy në Gjermani. Unë kurrë nuk kam qenë në Gjermani; unë kurrë nuk kam qenë në Itali.

            Pse duhet këta njerëz të jenë kaq të frikësuar? Pyetja lind natyrshëm për të gjithë, por përgjigja nuk është e vështirë. Ata janë të frikësuar, sepse ata nuk mund të më përgjigjen. Unë kam ngritur të gjitha llojet e pyetjeve kundër shoqërisë së tyre, kundër burokracisë së tyre qeverisëse, kundër kulturës së tyre, dhe ata nuk kanë asnjë përgjigje. Frika e tyre është se ata nuk mund të më përgjigjen, ata nuk mund të përballen me mua, ata nuk mund të ndeshen me mua. Dhe frika e tyre është se njerëzit që kanë inteligjencë janë të gatshëm të influencohen nga unë. Por ato janë budallenj. Kjo nuk bën asnjë ndryshim.

            Në Gjermani unë kam mijëra sannjasin. Unë mund të ndryshojë tërë Gjermaninë në një vend të sannjasinëve duke mos shkuar ndonjëherë në Gjermani, sepse unë e di një gjë në lidhje me personalitetin e gjermanëve: ju mund të besoni, ata kurrë nuk do t’ju tradhtojnë. Mijëra sannjasin më kanë ardhur nga Gjermania, por asnjë sannjasin i vetëm nuk është tërhequr. Dhe ata janë ballafaquar me vështirësitë më të mëdha; ata kanë qenë të përjashtuar nga puna, nga shkollat kanë qenë të përjashtuar, nga universitetet kanë qenë të përjashtuar. Ata kanë luftuar në gjykata, dhe ata kanë qenë fitues në gjykata; diskot e tyre, restorantet e tyre janë mbyllur me forcë dhe ata kanë luftuar në gjykata.

            Duket se në Gjermani unë jam i vetmi problem.

            Natyrisht se ata janë të frikësuar, në qoftë se unë jam atje, atëherë shumë njerëz të tjerë të cilët kanë dëgjuar për mua vazhdimisht - për dhe kundër - do të më dëgjojnë. Unë nuk shoh që dikush që ka dëgjuar për mua mund të jetë kundër meje. Vetëm njerëzit që nuk kanë dëgjuar për mua, njerëzit që nuk kanë qenë në ndonjë kontakt intime me mua, mund të jenë kundër. Ata që vijnë tek unë janë të detyruar të bien në dashuri, sepse unë bie në dashuri me ta. Dhe më besoni, kjo është e papërballueshme!

            Pyetja e njëmbëdhjetë

            Një poete nga Austria, Maria von Eshenbah, njëherë kishte thënë: “Një femër inteligjente ka miliona armiq të lindur – të gjithë burra budallenj.” A mund ta komentoni ju lutem?

            Ajo ka të drejtë. Kjo nuk kërkon koment më tepër.

            Pyetja e dymbëdhjetë

            Pyetja ime e fundit është personale. Unë kam qenë duke e bërë punën time për njëzetepesë vjet, kur ju kam afruar sannjasinëve. Kolegët e mi dhe redaktori më kanë shpallur të çmendur, por unë jam duke shkuar në zyrë me rrobat e mia të kuqe dhe me tespi, dhe unë kënaqem në reagimet e tyre. Unë jam krenar të jem një sannjasin. A jam unë mendjemadh?

            Jo, ti thjesht je i çmendur! Vetëm kënaqu në këtë. E tërë kjo botë është e çmendur.

            Në këtë botë të çmendur vetëm njerëzit e çmendur janë normal.

            Në këtë botë të verbër, në qoftë se keni sy ju do të mendoni se jeni të sëmurë, se diçka nuk është në rregull me sytë tuaj.

            Do ta tregoj një incident aktual.

            Në Amerikën Jugore, në male, në fillim të këtij shekulli është zbuluar një komunitet i vogël prej treqind njerëzish, të gjithë të verbër. Kjo ishte shumë e çuditshme. Çfarë i kishte ndodh këtyre njerëzve – treqind njerëz të gjithë të verbër? Njerëzit ishin të frikësuar për të shkuar në afërsi të komunitetit, sepse duhet të jetë diçka që i udhëheqë njerëzit e verbër, përndryshe, si mund të orientohen treqind njerëz ...? Asnjë person i vetëm nuk kishte sy.

            Një trim i ri shkoi atje për të studiuar, dhe ai zbuloi se çdo fëmijë është i lindur me sy, por brenda tre muajve, ose më së shumti për katër muaj, ata verbohen. Pastaj ai filloi të kërkojë arsyen. Çfarë ndodh në ato tre apo katër muaj? Ai zbuloi një mizë të zakonshme në atë zonë që ishte helmuese, veçanërisht për sytë. Ajo kishte një joshje të caktuar drejt syve, dhe posa e shpërndante helmin e saj në gjakun e fëmijës, së shpejti fëmija verbohej.

            Tani, një fëmijë tre apo katër muajsh nuk mund të mbajë mend më vonë se një herë ai kishte sy. Njerëzve iu kujtohet e kaluara e tyre deri në moshën katër vjeçe, ose më së shumti tre vjeçe, por jo më herët. Një fëmijë katër muajsh nëse verbohet ai do të mendojë gjatë gjithë jetës së tij se ai ka lindur i verbër.

            Fakti i dytë i veçantë rreth mizës ishte se kafshimi i saj ishte i efektshëm vetëm tek fëmijët tre apo katër muajsh. Pas kësaj, helmi i saj nuk kishte efekt. Foshnja gjashtë muajshe apo tetë muajshe ka mjaft rezistencë. Kështu që edhe pse ai ishte aty dhe miza e sulmonte, prapë në sytë e tij nuk kishte efekt.

            Derisa e studionte tërë këtë fenomen, ai u dashurua në një vajzë të re të verbër, një femër me të vërtetë e bukur, të cilës vetën sytë i mungonin. Ai kërkoi leje nga komuniteti: “A mund të martohem me këtë vajzë?”

            Komuniteti nuk ishte i pajtimit, shumë rezistuan. Ata thanë: “Ne nuk i përkasim të njëjtës botë; ti e ke idenë e rreme se ke sy. Derisa nuk e hedhë idenë se ke sy, derisa nuk bëhesh një prej nesh, ne nuk do t’ju lejojmë të martoheni. Dhe kjo nuk është vetëm çështje ideje; ne e kemi mjekun tonë personal i cili do të shikoj në sytë dhe do të gjej. Nëse zbulon se ju keni sy, atëherë sytë do t’ju nxjerrën jashtë, sepse kjo është një anomali.”

            Djaloshi mendoi gjithë natën se çfarë të bëj, kjo duket të jetë një vendim shumë i vështirë – ai me të vërtetë e donte atë vajzë. Ajo ishte e verbër dhe nëse ai gjithashtu verbohet atëherë jeta do të jetë shumë e vështirë, posaçërisht për të. Sepse ata ishin rritur me verbëri dhe ata mund të vazhdojnë, madje edhe të verbëritë punojnë, bëjnë gjëra; ata ishin mësuar me këtë. Ata kishin ferma, mjelnin lopët e tyre – ata vazhdonin t’i kryenin punët e tyre si robotët – ata e gjenin rrugën për në shtëpitë e tyre…

            Ai mendonte: “Unë do të jem në vështirësi absolute. T’i humbë sytë e mi – unë e dua këtë vajzë shkaku i bukurisë së saj, e në çastin kur sytë e mi zhduken do të zhduket edhe bukuria e saj. Atëherë çdo femër është e njëjtë.”

            Në mëngjes duhej të shkonte në kontroll dhe të nxjerrën jashtë sytë e tij, por ai në mesnatë veç iku.

            Ti je në mesin e njerëzve të cilët kanë një paragjykim të caktuar, një verbëri të caktuar, një kushtëzim të caktuar, dhe ti nuk i përket atyre fare. Ata janë të detyruar të mendojnë për ty si je i çmendur. Kënaqu në këtë, nuk do të ndihesh i ofenduar, është e natyrshme. Në fakt, le të fillojnë të mendojnë se ti je më i lumtur se ata që janë, ti je më i qetë se ata, ti je më shumë i unik se që janë atë, le të mendojnë: “Kush është i çmendur?”

            Të gjitha sannjasinët e mi janë duke u përballur me të njëjtin problem kudo, por ata po e përballojnë këtë me guxim. Dhe unë mund të them me bindje të plotë se fitorja do të jetë e juaja, sepse e vërteta është me ju, ju nuk jetoni në bazë të një ideologjie të rreme. Ju jeni duke jetuar në pajtim me natyrën, natyrshëm, në pajtim me dashurinë, ndjeshmërinë. Ju jetoni nga meditimi, dhe askush nuk është çmendur ndonjëherë nga meditimi.

            Meditimi është i vetmi mbrojtës; përndryshe çdokush është në prag të çmendurisë. Kështu që lejoni atyre le t’ju quajnë të çmendur, kjo është përkryeshëm e bukur.

            Unë jam i çmendur. Të gjithë njerëzit e mi janë të çmendur.

            Fund i kapitullit të njëzetenjë

(1)      (2)                (4)      (5)     (6)