Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

       SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (2)

      Politikanët janë frikësuar, jo vetëm në Gjermani por në tërë botën. Njëjtë ka ndodhë edhe në Amerikë, njëjtë ka ndodhë edhe në Indi, njëjtë ka ndodhë edhe në Nepal, e ndoshta njëjtë do të ndodhë edhe në çdo vend ku do ta vizitoj. Çfarë është frika e tyre? Frika e tyre është se ata iu kanë premtuar popullit e nuk e kanë realizuar asnjë gjë. Ata pandërprerë i kanë mashtruar njerëzit, derisa njerëzit janë bërë gjithnjë e më të mjerë. E nëse vjen dikush e i bënë ca njerëz të lumtur, të qetë, të bekuar, kjo i frikëson ata.

            Pyetjet nga "Quick" revista, gjermani.

            Pyetja e njëzetë e dytë

            A jeni të interesuar ta bëni edhe një komunë, të ngjashme me Raxhnishpuram në Amerikë?

            Jo, unë s’jam i interesuar të bëj asnjë komunë në asnjë vend, qoftë në Amerikë apo pjesët tjera të botës. Unë e kam bërë një komunë dhe ju e keni parë bukurinë e saj, ju e keni parë kënaqësinë e saj. Tash kjo ju përket juve. Nëse i dëshironi komunat, ju mund t’i krijoni. Unë ua kam dhënë modelin.

            Qeveria fashiste amerikane ka mundur ta shkatërrojë modelin, por nuk mund t’i shkatërrojë kujtimet e atyre çasteve të bukura brenda jush. Ju mund t’i krijoni ato, sanjasinët amerikan mund t’i krijojnë në Amerikë. Unë jam për t’ju gjetur më lehtë, ekonomikisht më leverdishëm, dhe më dobishëm për ju, shumë më mirë se sa ju të vini tek unë, unë do të vijë tek ju.

            Shumicën prej jush, nuk ju kam parë që pesë vite, dhe jam i pikëlluar për këtë. Dhe arsyeja është se ju nuk keni pasur mundësi të siguroni mjaft para për të ardhur në Amerikë dhe për të qenë në Amerikë. Ne kemi komuna në tërë botën. Dhe ato do të shkojnë duke u rritur.

            Kështu ardhja ime do të jetë vetëm sa për të qenë mysafir në një komunë për disa ditë apo për disa muaj, mandej shkoj në komunën tjetër. Kështu që ju nuk do të brengoseni për të aranzhuar takimin me mua. Ndërsa tash më duhet të udhëtoj pandërprerë. 

            Ka qenë profeti Muhamed ai që ka thënë se i eturi duhet të shkoj tek pusi. Por kanë kaluar katërmbëdhjetë shekuj dhe e tërë teknologjia ka ndryshuar. Tash keni ujë të rrjedhshëm, në çdo shtëpi keni ujë të ftohët dhe të nxehtë. Dhe i eturi nuk ka nevojë të shkojë tek pusi, pusi vjen tek i eturi – në vetë dhomën e tij të fjetjes!

            Tash unë po dua ta ndryshoj proverbin. Prej tash e në të ardhmen pusi do të shkoj tek i eturi. Kjo është më e lehtë.

            Dhe tash ka aq shumë sanjasin nëpër tërë botën. Ata nuk mundet të tubuar së bashku të më takojnë – miliona njerëz. Kjo do të më sjellë më shumë intimitet, më shumë afërsi.

            Kur jeni mësuar të vini tek unë ku nganjëherë kanë qenë mbi njëzetmijë njerëz. Keni qenë ulur larg prej meje kështu që nuk kam mundur t’i shoh fytyrat e juaja. S’kam mundur t’ju njoh, e keni ardhur prej vendeve të largëta.

            Afrimi im i ri do të jetë më intim. Të mund t’ju shoh në sy, të mund t’i mbaj duart e juaja, të mund të ulem pranë jush. Të mund të ha me ju. Të mund të marrë pjesë në çdo mënyrë të mundshme.

            Unë nuk jam mesia; unë nuk jam profet – sepse nuk jam hipokrit. Unë jam qenie njerëzore e thjesht i cili ka ardhur për ta realizuar vetveten. Dallimi në mes meje dhe juve është shumë i vogël: dallimi në mes personit të zgjuar dhe personit në gjumë. Nuk ka dallim të madh. Njeriu i cili është në gjumë në çdo moment mund të zgjohet, të jetë i zgjuar në çdo moment.

            Puna ime është individuale. Unë nuk besoj në shoqëri, unë nuk besoj në organizata. Unë besoj vetëm në individualitet, sepse vetëm kjo është reale. Të gjitha janë vetëm fjalë; asnjë organizatë nuk ka shpirt, e as organizata nuk ka shpirt – ato janë vetëm fjalë utilitariste, por boshe. Vetëm individi  jeton në realitet. 

            Në këtë mënyrë unë mund të vijë në komunat e juaja, komunat e vogla, komunat e mëdha, qendra të vogla, të jem në kontakt sa më të thellë me juve. Çfarëdo që t’ju them, dua që atë ta përjetoni edhe ju gjithashtu.

            Shumë herë kam hetuar, se në festivalet e mëdha vetëm një grup e caktuar njerëzish kanë ndenjur përballë meje, gjithmonë, derisa të tjerët kanë qenë larg, prapa. Ata nuk kanë mundur të më shohin. Ata është duhur të rrotullohen, t’i ndërrojnë vendet: çdo ditë njerëz tjerë do të kishin pasur mundësi të qëndrojnë përpara meje.

            Kam pasur simpati absolute për idetë e tyre, por aty kishte vështirësi, vështirësia qëndron në atë se unë mund të flas vetëm kur e ndjej intimitetin e thellë. Nëse ndjej se dikush është i mbyllur, befas filloj t’i humbë fjalët. Kur e shoh se dikush është receptiv, fjalët e mia fillojnë të marrin krah. Ato shndërrohen në poezi. Ato fillojnë ta shprehin të pashprehurën. Kështu vetëm disa njerëzve iu është lejuar në mënyrë konstante të qëndrojnë para meje, kështu unë nuk mund t’i ndaloj njerëzit që janë të mbyllur, të ri.

            Por duke shkuar prej komunës në komunën tjetër, prej qendrave të vogla në qendrën tjetër të vogël, atje do të ketë numër shumë i vogël njerëzish. Dhe unë do të qëndroj atje, jo një ditë apo dy, do të jem atje sa ju të keni nevojë. Derisa nuk ju shndërroj në persona receptiv, të palëndueshëm, njerëz të hapur, vet prezenca ime të jetë meditim për ju, unë nuk do t’ju lë e t’ju braktisë.

            Kurrë, askush nuk ka bërë përpjekje të tillë në nivelin botëror. Këtu do të ketë vështirësi, por çdo vështirësi është edhe sfidë e bukur dhe shans e madhe. E tërë kjo varet nga ajo se a e njihni artin e ndryshimit të së keqes në më të mirë.

            Për shembull, Gjermania e ka pru vendimin me të cilin unë nuk mund të hy në Gjermani. Kjo është shumë e çuditshme, situatë pa precedent. Unë kurrë s’kam qenë në Gjermani. Unë s’kam bërë asnjë të keqe në Gjermani – Ata s’kanë asgjë kundër meje. Madje unë s’kam aplikuar as për vizë turistike, por për të qenë ata në anën e sigurt, kanë miratuar ligjin me të cilin mua nuk më lejohet të hy në Gjermani.

            Kjo është situatë e mrekullueshme. Unë do ta përdorë këtë për dy gjëra. Do të lëvizi nëpër Zvicër. Unë nuk mund të hy në Gjermani, por sanjasit e mi mund të dalin nga Gjermani, e unë do t’i them sanjasinëve të mi: “Shkoni dhe luftoni kundër qeverisë. Bëni padi kundër qeverisë. Qëndroni të qetë, por shkoni në gjyqe. Atë që kanë bërë ata është plotësisht ilegale. Ata nuk kanë arsye për këtë. Kështu krijohet një trazirë në tërë shtetin.”

            E unë do të shëtisë nëpër vend… Kështu që, shtetit i duhet ta paditë çdo komunë, çdo qendër. Aty do të ketë me qindra raste kundër shtetit, në të gjitha gjyqet në Gjermani – le t’jua qesin atyre në fytyrë! Me të vërtetë jam befasuar. Kurrë s’kisha mundur të mendoj se politikanët gjerman janë aq frikacakë. Ata janë pasardhësit e njerëzve të cilët i kanë bërë dy luftëra botërore. Ata janë pasardhësit e Adolf Hitlerit, por duket se këta nuk paskan kurrfarë force karakteri.

            Aq frikë e madhe nga njeriu që është për paqe, është kundër dhunës, kundër luftës, kundër armatimit nuklear, ku i tërë mesazhi i tij është paqe dhe dashuri, ku e tërë përpjekja e tij është ta çoj njeriun në gjendjen e bekimit lulëzues. Çfarë të keqe ju ka bërë ai?

            Politikanët janë frikësuar, jo vetëm në Gjermani por në tërë botën. Njëjtë ka ndodhë edhe në Amerikë, njëjtë ka ndodhë edhe në Indi, njëjtë ka ndodhë edhe në Nepal, e ndoshta njëjtë do të ndodhë edhe në çdo vend ku do ta vizitoj. Çfarë është frika e tyre? Frika e tyre është se ata iu kanë premtuar popullit e nuk e kanë realizuar asnjë gjë. Ata pandërprerë i kanë mashtruar njerëzit, derisa njerëzit janë bërë gjithnjë e më të mjerë. E nëse vjen dikush e i bënë ca njerëz të lumtur, të qetë, të bekuar, kjo i frikëson ata.

            Mandej njerëzit e tjerë, herët a vonë, do të reagojnë duke i pyetur: mjerimi nuk është i natyrshëm, vuajtja nuk është e natyrshme, fati i keq nuk është i natyrshëm, sepse ne kemi takuar njerëz të cilët kanë qenë të mjerë dhe të cilët e kanë kapërcyer mjerimin?! Duket se politikanët dhe liderët fetar janë në konspiracion për t’i mbajtur njerëzit në mjerim, sepse vetëm njerëzit e mjerë mund të robërohen. Vetëm njerëzit e mjerë mund të ndalohen të mos rebelohen. Kjo është frika e tyre.

            Por ata nuk po mund të më kuptojnë. Ata nuk mund të ma ndalojnë t’i afrohem njerëzve të mi kudo që gjenden. Për më tepër njerëzit e mi do të vijnë nga vendet e tyre të më takojnë apo do të luftojnë përbrenda shtetit…Kjo është arsyeja përse më kanë ndaluar.

            Unë do të krijojë në botë trazirë për t’ju treguar politikanëve se një njeri i vetëm, i paarmatosur, mund të jetë më i rrezikshëm se të gjitha armët e juaja nukleare, se të gjitha armatat e juaja. Kjo është ajo që ka ngjarë në Amerikë. Fuqia më e madhe në historinë e njerëzimit i frikësohet një njeriu të pafajshëm i cili nuk ka bërë kurrfarë të keqe, asgjë kundër ligjit, kështu që ata disi kanë dashtë të më përzënë nga Amerika… pa kurrfarë arsyetimi, legal apo ilegal. Dhe ajo që kanë bërë ata krejt është ilegale – e jashtëligjshme.

            Ata më kanë arrestuar pa kurrfarë fletarrestim – justifikimi. Nuk më kanë treguar kurrfarë arsye përse po më arrestojnë; s’kanë pasur asgjë. Nuk më kanë lejuar t’i thërras avokatët. Ata janë frikësuar sepse e para të cilën do të kishin pyetur avokatët do të kishte qenë: “Ku e keni fletarrestimin?” Ata nuk më kanë lejuar t’i thërras avokatët, e që është e drejtë e njeriut.

            Tri ditë në gjyq – ata nuk kanë mundur asgjë të dëshmojnë kundër meje. Madje edhe avokati qeveritar ka qenë i detyruar ta pranoj para gjyqit: “S’kemi qenë në gjendje të dëshmojmë asgjë. Por prapë, ne do të kishim dashur që gjyqi mos t’i jep garanci.”

            Tash, një gjë e çuditshme: ju nuk qetë në gjendje asgjë të dëshmoni në gjyq kundër meje, e ju akoma po kërkoni nga gjyqi të mos ma jep garancinë. Atëherë ju paskeni mundësi ta arrestoni kë të doni dhe të kërkoni të mos i jepet garancia. Tash nuk ekziston pyetja e dëshmisë se a është dikush fajtor apo nuk është.

            Sepse qeveria është kundër individit, qeveria i bënë presion gjyqit. Mandej, një rojtar burgu duke më kthyer në burg më tha: “Kjo qe absolutisht e padrejtë, e pandershme. Unë kurrë s’kam parë situatë të këtillë, asgjë të mos mund të dëshmohet kundër njeriut dhe të kërkohet të mos i jepet garancia – për çfarë arsye?”

            Garancia nuk është dhënë, e roja e burgut më tha: “Arsyeja është se gjyqtarja ka pritur se mbështetja do t’i vijë nga gjyqi federal, dhe ajo ka qenë e kërcënuar se nëse ua jep juve garancinë lirisht mund të harrojë se ndonjëherë do të bëhet gjyqtare federale.” Kjo qeveri mendon se është demokratike, por e tërë puna e tyre është fashiste.

            Por kjo ka qenë përvojë e mirë për mua. E tash unë mund të shkoj nëpër botë, t’i takoj njerëzit e mi kudo që janë, dhe unë jam në gjendje të duroj gjithçka për ta – madje edhe nëse jam në burg. Unë e kam shijuar burgun amerikan. Mund ta duroj; ka qenë një përvojë e mirë. Ata e kanë bërë më të keqen e mundshme, por nuk kanë mundur të më shkatërrojnë. Ato dymbëdhjetë ditë kanë qenë me të vërtetë të mrekullueshme, sepse kam qëndruar në lumturinë e plotë njëzet e katër orë në ditë.

            Ata nuk më kanë lënë të flejë. Nuk më kanë lejuar të ha atë që kam dëshiruar, por kjo ka qenë mirë se pse kam humbur në peshë. Doktori im është përpjekur shumë, kështu ai ka qenë i lumtur për këtë. Kështu që sa herë që dua të humbas në peshë mund të shkoj në Amerikë! Ata ma kanë ndaluar hyrjen për pesë vjet, por për humbjen e peshës mund të hy gjithmonë.

            Jam kënaqur duke e zbuluar dyfytyrësinë e njerëzve: fytyrën e tyre publike dhe fytyrën e tyre private reale. Personi jashtë burgut, duke më çuar në gjyq, është i mirë, human, xhentil, dhe i njëjti person brenda në burg përnjëherë bëhet jo human, primitiv.

         I kam parë në burgjet amerikane… sepse për dymbëdhjetë ditë pesë herë m’i kanë ndërruar burgjet. Do të befasoheni për diçka. Ata kanë mundur të më mbajnë në një burg; dymbëdhjetë ditë nuk është periudhë e gjatë. Por problemi ka qenë në atë se të burgosurit kanë qenë aq miqësor dhe përplot dashuri ndaj meje. Të gjithë ata më kishin parë në televizion, dhe të gjithë më kanë sjell dhurata të vogla, çfarë kanë pasur mundësi – mollë, banane, gotë me qumësht – e cila iu është dhënë atyre.

            Ata më thoshin: “S’është me rëndësi. Ata nuk po të japin qumësht, ata nuk po të japin ushqim vegjetarian, ata nuk po të japin fruta. Ata thonë: "Ne nuk kemi kurrfarë përgatitje për vegjetarianët, dhe ata i kanë të gjitha këto gjëra – ata janë për neve. Por ne t’i japim ty.”

            Duke marrë parasysh se të burgosurit janë bërë faktor që ndikon… Dhe të gjithë të burgosurit kanë qenë zezak; edhe ky gjithashtu ka qenë zbulim. Në pesë burgje asnjë njeri i bardhë i burgosur. Kjo do të thotë vetëm një gjë: ja njerëzit e bardhë nuk bëjnë krime, vetëm të zitë bëjnë krime… I pyeta të burgosurit: “Përse vetëm zezakët janë brenda në burgje?” Ata thanë: “Ne nuk e dimë. Ata kurrë s’na kanë treguar. Ne kemi qenë të arrestuar pa kurrfarë fletë arresti. Ata nuk na lejojnë t’i shohim avokatët tonë."

            Dikush ishte aty në burg për gjashtë muaj, dikush ishte aty për nëntë muaj, vetëm duke pritur për të shkuar në gjyq dhe të thotë para gjyqit se ai s’ka bërë asgjë, dhe se panevojshëm me forcë është vendosur në burg. Ai veç është dënuar pa dëshmi mbi fajësinë.

         Të gjithë këta zezakët ishin djem të ri, dhe unë nuk mund ta shihja arsyen… Të gjithë këta zezakët e ri, herët a vonë, do ta dëshmojnë rrezikun për Amerikën. Prindërit e tyre apo paraardhësit kanë qenë të skllavëruar, dhe këta djem të ri po vazhdojnë të përjetojnë fyerjen. Dhe tash në shumë shtete janë në shumicë. Ata, herët a vonë, do të luftojnë për vend të veçantë apo shtet të veçantë, se ata nuk dëshirojnë të jetojnë bashkë me njerëzit e bardhë.

            Kështu që të gjithë këta djem të ri për të cilët dyshohet se janë rebeluar dhe me forcë i kanë burgosur, pa kurrfarë arsye, pa kurrfarë shkaku, është vetëm dyshim se ata kanë bërë diçka.

            Duke marrë parasysh burgun amerikan dhe skenat e tij, unë tash jam i gatshëm ta shoh  burgun e cilido vend. Në fakt ky do të jetë pasurim. Unë nuk po shkoj në asnjë shtet për ta thyer ligjin. Nëse shteti e ka aprovuar ligjin të mos hy unë brenda, unë nuk do të hy. Por unë mund të shkoj rreth kufirit të shtetit, t’i thërras njerëzit e mi jashtë dhe t’i them njerëzve të luftojnë kundër qeverisë për ta ndryshuar ligjin. Vetëm atëherë unë do të hy në vend.

         Lëvizja ime rreth botës do t’ju ofroj ndjenjën e komunës së botës. Deri tash keni qenë komuna të vogla poshtë e lartë, për shkak se kam qëndruar në një vend dhe ju keni ndjerë se më keni humbur, se ndonjë komunë e caktuar ka fatin të më ketë mua. Tash më situata nuk do të jetë ashtu. Unë ju përkas juve dhe do të lëvizi gjithandej, kudo që është nevoja.

            Unë dua që sanjasit të bëhen fenomen botëror. Kjo vetëm është e gatshme të eksplodojë, dhe pikërisht tash e ka potencialin më të madh. Nuk ka tjetër alternativë, kështu që ju jeni në pozitë të lartë të fuqisë. Ne mund ta pushtojmë tërë botën me vizionin e ri, me ëndrrën e re, me shpresën e re. Njerëzit e vjetër i kanë humbur të gjitha shpresat, kanë humbur të gjitha ëndrrat, i kanë humbur të gjitha mundësitë e rritjes, zhvillimit.

            Sanjasit mund ta kthejnë shpresën mbrapa.

            Ju jeni shpresa e botës.

            Vazhdon...

  (1)               (3)      (4)      (5)     (6)