Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

 Shqipëroi: Valdet FETAHU 

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (3)

Kapitulli i shtatë i ligjërimeve të filozofit të madh Indian, OSHO (marr nga libri “Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej”, që është në përkthim e sipër nga V. Fetahu), që u mbajt në Greqi prej datës 19/02/86 deri më 15/04/86

            Pyetja e pestë

            A po talleni në perëndim në të njëjtën mënyrë siç talleshin gurut tradicional në indi?

            Unë kudo do të tallem me gurut tradicional, sepse unë jam kundër mendjes tradicionale.

            Mendja tradicionale është bllokimi më i madh i përparimit - dhe gurut tradicional janë rojet e mendjes tradicionale, ata mbrojnë atë.

            Papa i kishte thënë Galileut: “Ju duhet ta ndryshoni librin tuaj i cili thotë se toka sillet rreth diellit, sepse Bibla thotë se dielli shkon rreth tokës, dhe Bibla nuk mund të jetë e pavërtetë.”

            Galileo, në moshën shtatëdhjetë e pesë vjeç, i sëmurë, gati se po vdiste - por ai duhet të ketë pasur një sens të madh humori – i thotë: “Unë jam plotësisht i gatshëm, por, i nderuar, mua më duhet t’ju kujtoj se edhe në qoftë se e ndryshoj fjalinë time, toka do të vazhdojë të sillet rreth diellit. Kjo nuk do të merr ndonjë notë të dobët nga libri im, sepse nuk e ka lexuar.”

            Ai e ndryshoi fjalinë, dhe në fusnotë ka shkruar: “Kjo nuk ka rëndësi. Unë jam një i krishterë dhe unë besoj në Bibël dhe unë besoj në Papën, kështu që unë po e ndryshoj deklaratë. Por kjo nuk do të ndryshojë asgjë. Toka ende shkon rreth diellit.”

            Kudo gurut tradicional janë kundër përparimit. Arsyeja është se çdo deklaratë progresive, çdo zbulim i ri është sfidë për shkrimet e tyre të shenjta. Dhe problemi është, njëjtë në qoftë se një gjë në shkrimet e tyre - të cilat ata e quajnë të shenjtë, është shkruar nga vetë Zoti – është gabim, kjo krijon problem të madh. Kjo do të thotë se Zoti mund të shkruan gjëra të gabuara. Kjo gjithashtu do të thotë se në qoftë se një deklaratë është e gabuar, ndoshta deklaratat e tjera mund gjithashtu të jenë të gabuar. Kjo  krijon dyshime - dhe priftërinjtë tradicional varen nga besimi: çdo dyshim është i rrezikshëm. Dhe të gjitha përparimet varen nga dyshimet, e gjithë shkenca varet nga dyshimi.

            Kështu që nuk ka vend takimi mes dyshimit dhe besimit. Unë jam i pafuqishëm, por unë duhet të them të vërtetën ashtu siç është. Edhe nëse ajo shkon kundër traditave apo kundër guruve tradicional, unë nuk brengosem për këtë.

            Përkushtim ime është drejt së vërtetës, jo ndaj ndonjë BIBLE apo ndonjë Kur’ani apo ndonjë Vede. Unë kam shikuar nëpër të gjitha këto shkrimet e shenjta fetare. Ato janë të stërmbushura me marrëzira dhe në fund gjithçka që në to dëshmohet është gabim; nuk ka asnjë gjë të vetme në shkrimet tuaja të shenjta që do të mbetet e saktë, për një arsye të thjeshtë se njerëzit që kanë shkruajtur nuk kishin asnjë ide të shkencës, nuk kishin asnjë ide se çfarë do të ndodhë në të ardhmen.

            Edhe njerëzit si Aristoteli, për të cilin mendohet se është baba i logjikës perëndimore, shkruan në librin e tij se femrat kanë dhëmbë më pak se meshkujt. Ai kishte pasur dy gra ... Ai ka mund të kërkojë nga gruaja numër një apo gruaja numër dy - cilado që ka qenë më pak e tmerrshme - të hapë gojën e saj, dhe t’i numërojë vetëm dhëmbët e saj. Por shpirti shumë shkencorë ka munguar. Dhe “babai i logjikës” shkruan vendim që gratë kanë më pak dhëmbë.

            Ajo ishte marrë si një çështje e vërtetë që gratë nuk mund të kenë asgjë të barabartë me burrat, kështu që padyshim se ato duhet të kenë dhëmbë më pak se meshkujt - nuk ka nevojë edhe për numërimin. Tani, unë jam i befasuar: për dy mijë vjet askush nuk ka provuar! - Ndoshta unë jam njeriu i parë që ka provuar, pyetur disa gra: “Ju lutem më lejoni t’jua numëroj dhëmbët.”

            Ato më thoni: “Pse?”

            E unë iu thoja: “Shikoni në këtë libër…” Edhe unë jam edhe më i befasuar që gratë nuk i kanë numëruar, të paktën ato ishte dashur t’i numërojnë, dhe ta kundërshtojnë Aristotelin: “Çfarë ju shkruani është e pakuptimtë.”

            Por me mijëra vjet para Aristotelit kjo është besuar, me mijëra vjet më pas kësaj i besohet. Dhe në të gjitha, të ashtu-quajtura shkrime të shenjta, tuaja do të dëshmohen se janë plehra.

            Unë nuk dua ta lëndoj askënd, por unë nuk mund të jem vetëm i sjellshëm - sepse kjo mirësjellje do të thotë hipokrizi dhe asgjë tjetër.

            Unë kam për të thënë të vërtetën pikërisht ashtu siç është.

            Pyetja e gjashtë

            Mendoni se mësimet tuaja do të jetojnë më gjatë se ju?

            Kush po brengoset?

            Pyetja e shtatë

            Për kë mendoni se është filozofi më i madh perëndimor?

            Fridrih Niçe. Kjo do t’ju befasoj, por Fridrih Niçe është filozofi më i keqkuptuar…dhe ai ishte më i keqkuptuar sepse Adolf Hitleri e kishte pranuar atë si mësues të tij.

            Ai nuk ishte një fashist. Nuk ka filozof tjetër në Perëndim që kishte një njohuri të tillë të thellë në gjërat. Dhe pikëpamja e tij ishte aq  multidimensionale sa ai nuk mund të shkruante në mënyrë të zakonshëm traktatet filozofike që shkruhen. Ai shkroi në parime, sepse ai kishte aq shumë për të shkruar sa që ai mund të shkruante vetëm në formë të kondesuar. Kjo u bë një nga arsyet për atë keqkuptim.

            Tani ka një ringjallje të interesimit për Nietzsche (Niçen). Dhe unë isha duke shpresuar se do të ketë një ringjallje, për shkak se një filozof të madh, gjasa është më e madhe që bashkëkohësit e tij nuk do të kuptojnë atë. Kjo do të marrë të paktën njëqind vjet për njerëzit që ta kuptojnë atë, një gjeni është gjithmonë një qind vjet para kohës së tij. Tani ka një ringjallje, njerëzit janë duke e lexuar Fridrih Niçen përsëri dhe gjejnë dritë të re, vizion të ri, njohuri të reja.

            Ka pasur shumë filozofë në Perëndim, por për shkak se ju jeni duke kërkuar nga unë vetëm një emër, unë nuk pata asnjë zgjidhje tjetër përveç Fridrih Niçes.

            Pyetja e tetë

            Pse zgjodhët të vini në Kretë? A jeni entuziast i Kazantzakis?

            Jo Kazantzakis…por unë jam i dashuruar në Zorba. Kjo është një tragjedi të cilën Kazantzakis nuk do të mund ta jetonte jetën që e ka krijuar në Zorba. Duke e lexuar ZORBA GREKE ju do të mendoni se njeriu i cili e ka shkruar ai duhet të ketë jetuar si kjo. E keni gabim. Njeriu i cili e ka shkruar ka qenë krejtësisht e kundërta, - i mjerë. Ai e shkroi atë si një ngushëllim. Kjo është mënyra që ai donte të jetonte, por ai nuk pat mundësi.

            Kazantzakis është i sëmurë. Unë nuk jam i interesuar për të, por unë jam i interesuar për Zorba. Për mua Zorba është simbol autentik i njeriut animal të papërmbajtshëm. Dhe nëse një njeri jeton si një Zorba, tërësisht dhe intensivisht, nuk ka asnjë mundësi që ai të rritet më lart, në nivelet më të larta të vetëdijes.

            Thash se kjo është një tragjedi sepse ZORBA GREKE është vetëm gjysmë libri, sepse Zorba është vetëm gjysmë njeriu. Dikush nga talentet kreative si Kazantzakis duhet shkruar pjesën e dytë të Zorba, ajo duhet të jetë ZORBA Buda, në të cilën Zorba fillon të lëvizë më lartë. Në vend që të jeton me instinktet animale, ai fillon të jetojë në vetëdije superiore, në dhembshuri, në meditim. Derisa nuk bëhet Zorba i ndritur, libri do të mbetet i pakompletuar.

            Unë kurrë nuk kam shkruar libër. Edhe pse ka katër qindra libra në emrin tim, unë nuk kam shkruar asgjë, ato janë mbledhur vetëm bisedime. Por unë bëj diçka më të madhe: është të krijoj ZORBA të vërtetë në sanjasinët e mi, dhe për të ndihmuar që ata të bëhen Buda.

            Unë nuk po brengosem se çfarë do të ndodhë me mësimet e mia pasi që të shkoj. E vetmja brengë e imja është se çfarë do të ndodhë me njerëzit e mi, derisa jam këtu. Unë dua që ata të bëhen të plotë, të tërë - Zorba Buda.

            Unë nuk do t’ju braktisë derisa ju mos të kompletoheni.

            Do t’ju fanit!

            Pyetja e nëntë

            A keni marrëdhënie seksuale me pasuesit tuaj, tash apo në të shkuarën?

            Oh Zot!

            Unë mund të them vetëm një gjë: Unë kam qenë një Zorba, dhe pa qenë  Zorba nuk ka asnjë mundësi për t’u bërë Buda. Por nëse më pyetni për Buda, unë mund t’ju flas me lehtësi, sepse atëherë vetëm unë kam lidhje me këtë. Sa më shumë që unë kam të bëj me këtë, unë jam një libër i hapur – por të më pyeti për Zorba nuk është e drejtë, sepse edhe dikush tjetër gjithashtu ka lidhje me këtë: shumë volunter të mi!

            Jo, kjo nuk do të jetë e drejtë, nëse nuk e marr lejen e tyre - dhe kjo do të jetë një detyrë e vështirë, sepse ata janë kaq shumë, dhe janë në tërë botën.

            Por unë mund të kuptoj kuriozitet tuaj. Unë jam absolutisht një njeri i natyrshëm, pa asnjë frenim, dhe e kam jetuar jetën time i ndezur si pishtar dhe të dyja kanë përfunduar së bashku. Por ajo është matan: Zorba është e shkuara ime. Buda është e tashmja ime.

            Por pyetja është e rëndësishme. Ju jeni të guximshëm për të pyetur këtë. Ka shumë gazetarë të tjerë që duan të pyesin këtë, por nuk kanë guxim për të pyetur për këtë.

            Arsyeja që ju mund ta pyesni për këtë - ju mund ose mund të mos e dini këtë, por unë mund të mendojnë se - është që dashuria e juaj ndaj meje është e madh. Vetëm dashuria mund të kërkojë ndonjë gjë pa asnjë frikë.

            Ka shumë gazetarë të cilët kanë qenë duke u përpjekur të njëjtën çështje në një udhë më të tërthortë, por sa herë që dikush pyet një pyetje në mënyrë të tërthortë, unë gjithmonë jep një përgjigje në një mënyrë më të tërthortë.

            Nëse dikush tjetër e kishte kërkuar këtë, unë do ta kisha quajtur atë një mashkull përgjues-voajer (vërejtje e përkthyesit). Por unë nuk do t’ju quaj ashtu: unë vetëm do ta përfundoj duke ua treguar një histori të shkurtër.

            Tre burra të moshuar e kishin pasur shprehi që për çdo mbrëmje të takohen në park. Ndoshta te tretë kanë qenë gazetar të pensionuar. Njëri kishte qenë shtatëdhjetë e pesë vjeç, tjetri tetëdhjetë e pesë vjeç, dhe i treti nëntëdhjetë e pesë vjeç; ata kishin qenë miq të mëdhenj.

            Një natë, më i riu prej tyre kishte qenë shumë i pikëlluar, shumë i mërzitshëm, shumë i trishtuar. Dy të tjerët e kishin pyetur: “Çfarë po ndodh me ty? Pse je kaq i heshtur, i mërzitshëm dhe i pikëlluar?”

            Ai ishte përgjigjur: “Mos më përkujtoni. Unë po provoj ta harroj atë, por ajo po vazhdon e po vazhdon.”

            Por ata thanë: “Ne nuk po e dimë se çfarë është. Së pari na trego se çfarë je duke u përpjekur për të harruar.”

            Ai tha: “Kjo është një gjë aq e padenjë ... Por ju jeni shokët e mi, miqtë e mi të vjetër, do t’ju tregoj.”

            “Kjo ka ndodhë kur kam shikuar përmes vrimës së bravës në banjo, sepse një zonjë e bukur që ishte mysafire në shtëpi bënte dush…befas erdhi nëna ime dhe ma pa ‘dorën e skuqur’!”

            Dy të tjerët filluan të qeshën. Ata thanë: “Kjo i ndodhë të gjithëve. Në fëmijëri kjo s’është asgjë… e tash nuk ke nevojë të shqetësohesh për këtë kur je shtatëdhjetë e pesë vjeç.”

            Burri iu tha: “Çfarë jeni duke thënë? - Kjo ka ndodhur sot në mëngjes!”

            Kjo ishte një tronditje. Burri i dytë tha: “Por kjo çfarë më ka ndodhur është edhe më keq ... Për tri ditë nuk kanë qenë në gjendje të çoj dashuri me gruan time. Sa herë që përgatitem dhe bëhem gati,  ajo kthehet thjesht në anën tjetër dhe më thotë: ‘Jo sonte. Kam kokëdhimbje.’ Dhe kjo ka vazhduar për tri ditë.”

            Burri më i vjetër i tha: “Por së pari na trego neve - sepse unë e di dashurinë tuaj - çfarë lloji të dashurisë ju bëni. Por na trego atë në hollësi, sepse budalla tjetër nuk e di.”

            Kështu ai vazhdoi të rrëfejë. Ai tha: “Jo shumë. Unë vetëm e mbaja dorën e saj dhe e shtypja atë tri herë, për çdo natë. Por, për tri net pa dashuri - kjo dhemb.”

            Burri i tretë iu tha: “Ju jeni dy idiotë. Ju nuk i dini telashet e mia. Këtë mëngjes kur dashta të çojë dashuri me gruan time, ajo më tha: ‘Idiot, çfarë po bën?’ Unë i thashë: “Çfarë kam për të bërë? Po çoj dashuri.” Ajo tha: ‘Kjo është hera e tretë sonte. As nuk po flenë, e as mua nuk po me lenë të flejë.’ Unë i thashë: “Zoti im, po më duket se jam duke e humbur kujtesën time!”

            Fund i kapitullit të shtatë

  (1)     (2)                (4)     (5)     (6)