Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

 Shqipëroi: Valdet FETAHU 

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (6)

Kapitulli i njëzetekatërtë i ligjërimeve të filozofit të madh Indian, OSHO (marr nga libri “Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej”, që është në përkthim e sipër nga V. Fetahu), që u mbajt në Greqi prej datës 19/02/86 deri më 15/04/86

            Pyetje nga shoqata “Orange”, Gjermani

            Pyetja e gjashtë

            A është e mundur rritje pa pasur një mjeshtër?

            Është e mundur rritja pa pasur mjeshtër, por rrugëtimi do të jetë shumë i gjatë, shumë i pasigurt. Kjo mund ta marrë jetë derisa të arrihet në disa siguri për rrugën.

            Askush nuk lundron me barkë rreth botës duke pyetur pyetjen: “A është e mundur të shkohet në udhëtim pa pasur hartë?” Natyrisht ju mund të shkoni… Harta nuk do të imponohet: “Unë duhet të jem me ju.” Asnjë pilot nuk do të fluturoj rreth botës duke mos pasur hartë, pa një udhëzues - edhe pse udhëzuesi dhe harta nuk janë të nevojshme, ai mund të shkojë pa to.

            Në të kaluarën e njerëzimit panevojshëm dikush e ka bërë mjeshtrin shumë superior. Kjo ka krijuar një ide në mendjen tuaj: Pse të pranohet dikush si superior për ju? Kjo e lëndon unin tuaj të pranohet dikush si mjeshtër. Por sa më përket mua, mjeshtri është vetëm një udhëzues.

            Edhe nëse shkoni për t’i parë rrënojat e ditëve të arta të civilizimit grek. Ju do ta merrni një ciceron me vete. Ciceroni nuk është superior ndaj jush; ai thjesht di më shumë për terrenin, ai mund të jetë i dobishëm.

            Mjeshtri është vetëm një udhëzues, një hartë. Ai mund ta shkurtojë udhëtimin tuaj, ai mund ta bëj udhëtimin tuaj më pak të mundimshëm, ai mund t’ju ndihmojë të arrini edhe në këtë jetë – nuk ka nevojë të pritet për jetën tjetër. Edhe një gjë e çuditshme është se ai nuk kërkon asgjë për këshillat e tij, ju nuk po e paguani atë asgjë për këshillat e tij.

            Ai kënaqet duke ua treguar rrugën njerëzve, ashtu siç gëzohet kopshti kur lulet lulëzojnë; diçka në zemrën e tij gjithashtu lulëzon.

            Ta them këtë më saktësisht, me çdo dishepull që bëhet i ndritur mjeshtri përsëri ndritët; përsëri e tërë eksperienca rifreskohet. Dhe shumë më shumë dishepuj bëhen të ndritur… pa marrë asgjë nga ju, mjeshtri merr mjaft nga vetë ekzistenca. Mjeshtri vetëm do t’ju jep, ai nuk do të merr asgjë nga ju. Pse duhet të keni frikë nga dikush që mund t’ju ndihmojë pa e paguar ju fare?

            Por gazetaria e verdhë vazhdon me përhapjen e gënjeshtrave. Pikërisht dje dëgjova se unë paskam marrë nga 250 dollar për çdo person kush është bërë sannjasin – ky është çmimi i hyrjes. Unë mendova: “Kjo është një ide e mirë!” Unë kam humbur me miliona dollar. Unë nuk kam marrë as edhe një cent nga dikush. Ka njerëz të cilët e shesin edhe shpirtëroren, keni kujdes prej tyre. Shpirtërorja nuk është për shitje, ajo mund të ndahet, por nuk mund të jetë e shitur.

            Por ky ende është vendimi juaj. Nëse doni të shkoni vetëm, kjo është jashtëzakonisht e mirë – por a do të arrini apo jo, unë nuk mund t’ju them asgjë për këtë, sepse unë e njoh mendjen tuaj… Dikush shkon në vendin e tij, në shtetin e tij, duke më thënë se ai po shkon për t’i përfunduar gjërat e pakompletuara dhe se do të kthehet për dy muaj. Unë e presë atë. Dy muaj kalojnë, kalojnë tre muaj, dy vjet kalojnë ...

            Unë pyes: “Çfarë ndodhi me atë djalin? A i ka përfunduar ende gjërat?” Dhe unë marrë informatë se kur ishte kthyer ai ishte dashuruar në një vajzë; ai i kishte harruar të gjitha rreth meditimit, ai i kishte harruar të gjitha rreth kërkimit të së vërtetës. Sjellja e pavetëdijshme e njeriut është e rastësishme, shumë e rastësishme.

            Unë kam dëgjuar për një shitës - një shitës të pasurive të patundshme, të cilit shefi iu kishte zemëruar shumë. Ai kishte qenë shitësi më i mirë i tij, por këtë herë ai kishte bërë diçka me të vërtetë jo të drejtë. Ai kishte shitur një pjesë të madhe të tokës një njeriu për një çmim shumë të mirë, dhe shefi kishte mbetur shumë i lumtur, dhe shefi ia kishte ngritur pagën atij. Ajo tokë kishte qenë e shtrirë aty për vite por askush nuk e kishte blerë, dhe ky kishte arrit ta shes për një çmim shumë të lartë. Por mandej erdhën shirat, dhe njeriu që kishte blerë tokën kishte ardhur me vrap duke iu thënë: “Ju të gjithë jeni mashtrues! Ajo tokë është gjashtë metra nën ujë.”

            Shefi e kishte thirrur shitësin dhe i kishte thënë: “Kjo nuk është mirë.”

            Shitësi tha: “Mos u shqetësoni. Ju vetëm pritni dy ditë. Unë do ta menaxhoj…”

            Dhe pas dy ditësh ai erdhi dhe i tha: “E kam menaxhuar, çdo gjë u krye. Ia kam shitur atij burri dy barka.”

            Shefi tha: “Oh Zot! Ai ishte aq i zemëruar, aq agresiv, dhe ti ia dole t’ia shesësh dy barka” Ku i more ato dy barka?”

            Ai tha: “Ne i kishin ato në bodrumin tonë për vite me radhë dhe unë prisja  mundësinë për t’i shitur ato. Unë i fola atij burri për bukuritë e ujit. Unë i thashë atij se tash për tash ai mund t’i shfrytëzoj barkat, dhe kur uji tërhiqet ai mund të bëjë shtëpinë e tij vetëm gjashtë metra më lartë dhe kjo do të jetë në një liqen, ajo do të quhet Lake Palace. Dhe njeriu tha: “Vërtet! Kjo është një ide e shkëlqyer.”

            Dhe shitësi i tha atij: “Këtu janë dy barka. Kështu që, derisa uji është atje, i përdorë barkat, kënaqesh, dhe kur ta ndërtosh shtëpinë… atëherë gjithashtu do të nevojiten barkat në stinën e shirave. Apo në qoftë se ja arrin ta mbash ujin gjatë gjithë vitit përreth kjo do të jetë shtëpia më e bukur në qytet, e rrethuar nga uji. Dhe mbetet ende tokë – mund ta punosh një kopsht të bukur, një shtëpi të bukur. Vetëm mendo për këtë!”

            Shitësi i kishte thënë se nuk është në pyetje sa çfarë shitni, në pyetje është se cilën ëndërr ia bashkëngjitni mallit që shitni. Vetëm ëndrrat janë shitur.

            Ka njerëz si Maharishi Mahesh Jogi të cilët për disa dollarë do t’ju iniciojnë në meditim. Kjo është e shëmtuar, kjo nuk ka ndodhur në Lindje. Ai ka akumuluar një pasuri. Në qoftë se dikush ju jep diçka kjo është një tjetër gjë - por ai ka një normë: dyqind e pesëdhjetë dollarë për çdo fillim.

            Dhe mendja e njeriut është aq budalla: kur ju paguani 250 dollar për diçka ju nuk mund të shkoni kundër kësaj, përndryshe ju do të dukeni si një idiot. Sepse ju keni paguar dyqind e pesëdhjetë dollarë, ju filloni duke iu thënë njerëzve kjo është një gjë e madhe - dyqind e pesëdhjetë dollarë janë asgjë për këtë, kjo është lirë. Në qoftë se ju thonë se nuk është asgjë, që do të thotë ju keni qenë të mashtruar, që keni qenë budallenj për të paguar dyqind e pesëdhjetë dollarë.

            Mjeshtri i vërtetë asnjëherë nuk merr ndonjë gjë nga ju. Çfarë ju keni? - Ju jeni shpirtërisht të varfër, kjo është arsyeja pse ju duhet një mjeshtër. Mjeshtri vetëm ju jep, dhe ju jep nga dashuria. Dhe fundamenti i dashurisë është sa më shumë që jepni aq më shumë keni, ajo është një burim i pashtershëm i përjetshëm i jetës.

            Por unë nuk do të them se njeriu nuk mund ta gjej atë pa një mjeshtër. Dikush mund ta gjej atë, por nevojitet durim i madh, një duhet të jeni shumë të zgjuar dhe të mos kapeni për diçka tjetër në rrugë. Njeriu nuk duhet të bie në kanalet që janë kudo përgjatë rrugës. Ai duhet të jetë një kërkues absolut: ai mund të dështojnë shumë herë, por kërkimi i tij vazhdon. Shpirti i tij nuk do të fillojë të ndjehet i frustruar, ai e mban shpirtin e tij lartë. Ai do të jetë vetëm, dhe rruga është e vetmuar.

            Vështirë është, por mund të shkohet pa mjeshtër. Por nëse ai shkon pa mjeshtër vetëm për shkak të ego-s së tij, atëherë ai kurrë nuk do të arrijë – sepse ego është barriera e parë që parandalon kërkimin e të vërtetës.

            Dhe në qoftë se mjeshtri nuk përpiqet të jetë më i shenjtë se ju… dhe në realitet nuk ka mjeshtër që mund ta bëj këtë. Ai është vetëm një qenie njerëzore në mesin tuaj, vetëm është se ai e di rrugën dhe ai mund t’jua tregoj rrugën. Kjo është kënaqësia e tij për t’jua treguar rrugën. Nuk ka asnjë marrëveshje; ai është vetëm një mik.

            Kjo është arsyeja pse unë kam ndryshuar fjalën “mjeshtër” sepse ajo i jep një kuptim të caktuar të skllavërisë, robërisë shpirtërore. Ai është mjeshtri dhe ju jeni rob. Ai është mjeshtër, ai ju posedon, ai është pardoni dhe ju duhet të ndjekin urdhrat e tij. Unë kam ndryshuar atë fjalë. Unë them mjeshtri i vërtetë është vetëm një mik dhe kënaqësia e tij është që t’ju ndihmojë. Ju nuk keni obligim ndaj tij, ai ju obligohet juve; ju i keni pranuar këshillat e tij dhe ju mund t’i refuzoni ato.

            Pyetja e shtatë

            A jeni të gatshëm tash të na tregoni të tërë të vërtetën, apo janë ende disa befasi që duhet pritur për sannjasinin tuaj?

            E tërë e vërteta nuk mund të thuhet, kështu që gjithmonë do të ketë befasi në pritjen e juaj.

            E vërteta e tërë është një mister shumë i madh, shumë më e madhe se sa është e mundur për t’u shprehur. Ajo ka aq shumë dimensione, aq shumë aspekte, kushdo që mendon se ai e ka thënë tërë të vërtetën nuk e njeh të vërtetën.

            Unë do t’ju tregoj dy histori - njëra është shumë e njohur - nga PANCHTANTRA, një nga koleksioni i alegorive të lashta në Lindje. Fabulat e Ezopit në Perëndim të gjitha janë vjedhur nga PANCHTANTRA, asgjë e re nuk është në to. PANCHTANTRA më së paku është dy mijë vjet më e vjetër se fabulat e Ezopit. Në fakt, asnjëherë nuk ka pasur një njeri i tillë si Ezopi. Në njëfarë mënyre, sepse Gautam Buda vazhdimisht citonte alegori nga PANCHTANTRA…

            Ka pasur shumë emra që iu janë dhënë Gautam Bud-ës për hir të dashurisë ndaj tij, për hir të cilësive të tij, një është Bodhisattva. Lëvizin nga një gjuhë në një tjetër deri sa të arrini në Perëndim, Bodhisattva u bë Bodhisat dhe më në fund u bë e Ezopi, një nuk e di se si. Të gjitha këto tregime kishte qenë përpiluar mijëra vjet përpara Bud-ës dhe u folën nga Bodhisattva Gautam Buda.

            Një nga alegoritë më të famshme është mbi pesë të verbrit dhe elefantit. Ata kurrë nuk kishin dëgjuar për elefantët, kur për herë të parë një elefant arriti në qytet. Të pesë të verbrit kishin qenë miq të mirë dhe filozofë të mëdhenj.

            Kur nuk keni sy ju natyrisht bëheni filozof, ju nuk mund të shihni, ju vetëm mund të mendoni. Ju nuk mund të shihni dritë, ju nuk mund të shihni ngjyra, ju nuk mund ta shikoni ylberin, ju nuk mund të shikoni lule - por ju mund të vazhdoni të mendoni dhe të krijoni filozofi për të gjitha këto gjëra.

            Të pestit shkuan për ta parë elefantin dhe të gjithë ata prekën pjesë të ndryshme të elefantit, dhe përsëri një argument i madh filozofik u ngrit. Njëri kishte thënë: “Ky elefant është si shtyllat e mermerit të mëdha ashtu siç i kemi në tempull” – sepse ai kishte prekur këmbët e elefantit. 

            Tjetri tha: “Gjepura.” Ai kishte prekur veshët e elefantit, dhe elefantët e Indisë i kanë veshët më të vogël se elefantët e Afrikës. “Kjo duket si një freskore (ventilator) e madhe që e përdorin njerëzit e pasur.” Në të kaluarën, kur nuk kishte energji elektrike çdo person i pasur kishte një përcjellës që lëvizte një freskore të madhe mbi kokën e tij. E ai i tha: “Ti je pak i marrë. Një freskore nuk mund të jetë shtyllë… ” E kështu me radhë e kështu me radhë.

            Një njeri me sy kishte qenë duke i shikuar të gjithë këta pesë personat e verbër, dhe iu kishte thënë atyre: “Ju nuk keni sy.    Dhe kur flitni për diçka ju gjithmonë duhet ta dini se a po flitni për të njëjtën gjë. Njëri po flet për veshët e tjetri për këmbët – a elefanti është aq i madh, e ju jeni të verbër.”

            E vërteta është shumë e madhe, shumë e gjerë. Ajo ka shumë dimensione.

            Kështu që unë do të vazhdoj t’ju flas rreth aspekteve të ndryshme, për të cilat njerëzit e verbër do të mendojnë se të gjitha janë kontradiktore, në kundërshtim - sepse nganjëherë unë do të flas për këmbët e elefantit, dhe nganjëherë për veshët e elefantit, e nganjëherë për pjesët të tjera të elefant, dhe natyrisht ato do të jenë deklarata krejtësisht të ndryshme. Vetëm kur i hapni sytë do të jeni në gjendje ta shihni elefantin e tërë.

            Tregimi i dytë që desha t’jua tregoj është rreth Gautam Buda. Ai ishte duke kaluar nëpër xhungël, ishte vjeshtë, dhe e tërë rruga ishte përplot gjethe të rëna dhe era bënte muzikë të mrekullueshme me gjethe të rëna. Dhe Ananda, kur e gjen atë vetëm e pyet: “Unë kam qenë me ty për tridhjetë vjet, por ti gjithmonë ke vazhduar duke treguar diçka të re. Do të na tregosh neve tërë të vërtetën? A do të vazhdosh të na tregosh tërë të vërtetën apo jo?”

            Dhe Buda u gërmuq poshtë, mori një grusht me gjethe të rëna dhe ia tregoi ato Anand-ës duke i thënë: “A i sheh këto gjethe ne dorën time?”

            Ananda i thotë: “Po, po e shoh, por mos provo ta ndryshosh temën. Unë pyeta për diçka tjetër, dhe ti po provon ta ndryshosh temën.”

            Buda i thotë: “Jo, unë nuk jam duke e ndryshuar temën. Tash shih të gjitha gjethe të rëna nëpër tërë xhunglën… çfarëdo që të kam thënë janë vetëm disa gjethe të rëna në grushtin tim.”

            Për ta thënë tërë të vërtetën është e pamundur, ajo është shumë e madhe. Miliona gjethe fluturojnë dhe vallëzojnë në erë ... ajo është shumë e madhe. Çdo gjë që unë jam duke e thënë thjesht jam duke thënë në mënyrë që ju të  interesoheni për kureshtje. Unë nuk mund t’ju jap të vërtetën, por unë mund t’ju jap një etje të caktuar për të vërtetën - dhe që është e mjaftueshme. Nëse jeni të etur, ju do të gjeni burimin e ujit.

            Deri në frymën time të fundit unë do të vazhdoj t’ju jap surpriza - dhe kush e di, ndoshta edhe pas frymës sime të fundit! Unë do të përpiqem!

            Vazhdon...

(1)    (2)    (3)   (4)   (5)            (7)